hang out

а) выве́шваць (сьцяг)

б) вы́хіліцца, вы́сунуцца (з акна́)

в) Sl. жыць, кватарава́ць; туля́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

shack

[ʃæk]

1.

n.

1) бу́дка f., буда́н, шала́ш -а́ m.

2) занядба́ная ха́та, хаці́на f.

2.

v.i., Sl.

жыць, кватарава́ць, пражыва́ць

He shacks in a boarding house — Ён жыве́ ў пансіёне

•

- shack up

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Тушава́цца 1 ‘стамляцца, задыхацца’: я буду тушавацца, бо трэба спяшыць (глыб., Рэг. сл. Віц.), сюды ж, відаць, тушы́цца ‘харчавацца вельмі дрэнна’, тушы́ць ‘карміць зусім дрэнна’ (Юрч. СНЛ), тушава́ць ‘кватараваць, быць на харчаванні’ (сен., Рэг. сл. Віц.), тушыва́цца ‘хвалявацца’, тушыва́ць ‘хваляваць, непакоіць’ (Яўс.). Няясна. Зыходзячы са значэння ‘задыхацца’, можна суаднесці з тхаць ‘дыхаць’, тушы́ць ‘гасіць, заглушаць’ (гл.), параўн. рус. дыял. туши́ть ‘сціскаць, ускладняючы дыханне’ (СРНГ), што належаць да дзеясловаў, якія адрозніваюцца ў колькасных адносінах паводле каранёвага вакалізму: прасл. *tušiti, *tъxnǫti, гл. Цемчын, Baltistica, 22, 2, 34.

Тушава́цца 2 ‘саромецца, бянтэжыцца’ (ТСБМ). Запазычана літаратурным шляхам з рус. тушева́ться ‘тс’, больш звычайнага ў форме стушева́ться ‘збянтэжыцца’. Паводле КЭСРЯ (456), утворана ад тушевать ‘накладваць цені’ ў выніку даволі складанага пераносу значэння ‘рабіць менш прыметным’ → ‘адчуваць няёмкасць’. Арол (4, 123) адсылае непасрэдна да туш гл. туш 2).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

жыць

1. (існаваць) lében vi;

жыць у зго́дзе in Fríeden lében; sich gut vertrágen* (з кім-н. mit D);

дрэ́нна жыць з кім-н. zu j-m ein schléchtes [gespánntes] Verhältnis háben, mit j-m auf Kríegsfuß stéhen*;

2. (мець жытло, кватараваць) wóhnen vi;

дзе ты жыве́ш? wo wohnst du?

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

room

[ru:m]

1.

n.

1) пако́й -я m.

2) аўдыто́рыя, пу́бліка f.

3) ме́сца n.

There is room for one more in the car — У машы́не ёсьць ме́сца яшчэ́ для аднаго́

4) магчы́масьць, прасто́ра для дзе́яньня

I see room for improvement — Я ба́чу магчы́масьці для ўдаскана́леньня

2.

v.

1) кватарава́ць

2) разьмяшча́ць па пако́ях

•

- rooms

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Сядзе́ць ’займаць сядзячае становішча’, ’знаходзіцца, праводзіць час’, ’быць у зняволенні’, ’размяшчацца дзе-небудзь’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Касп., Сцяшк., Ласт., Стан., Бяльк., Сл. ПЗБ), ’кватараваць’ (узд., Жд. 1), седе́ті ’сяліцца, жыць’ (пін., З нар. сл.), ст.-бел. сѣдѣти, седѣти, седети ’тс’ (Альтбаўэр), сѣдѣти, седети ’пасяляцца, жыць, пражываць’, ’валодаць выдзеленым надзелам зямлі’ (Статут 1529 г., гл. Мацкевіч, Грынавецкене, ЖНС, 206 і наст.). Укр. сиді́ти, рус. сиде́ть, польск. siedzieć, в.-луж. sedźeć, н.-луж. sejźeś, чэш. sedět, славац. sedieť, серб.-харв. дыял. сјѐдити, славен. sẹdéti, балг. седя́, макед. седи. Прасл. *sěděti, *sědi̯ǫ адпавядае літ. sėdė́t, лат. sêdêr, гоц. sitan, ст.-ісл. sitja ’сядзець; жыць’; балта-славянскія формы з доўгім галосным у корані адпавядаюць гоц. прош. часу sētun < і.-е. *sēd‑, параўн. яшчэ ст.-інд. sídati ’ён сядзіць’, лац. sīdō ’саджуся’, якія ўзыходзяць да рэдуплікаванага *sizd‑ (Вальдэ-Гофман, 2, 509). Чэшскія і лужыцкія формы (без даўгаты) адпавядаюць лац. sedēre ’сядзець’ (Шустар-Шэўц, 1280). Фартунатаў (KZ, 36, 50) рускае і ўкраінскае *сидѣти < *sěděti тлумачыць як вынік асіміляцыі ў 2‑й і 3‑й ас. адз. л.: *sědiši, *sěditъ; у беларускіх формах Карскі (1, 226) бачыць захаванне старога стану. Гл. яшчэ Фасмер, 3, 618; Бязлай, 3, 222; Махэк₂, 539; Борысь, 545–546; ЕСУМ, 5, 226–227; Шаўр, Studia Etym. Brun., 3, 367 (скарачэнне праславянскай даўгаты лічыць другаснай з’явай з мэтай пазбыцца аманіміі з адпрыметнікавым дзеясловам ад *sěd‑ ’сівы’). Гл. сесці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

стая́ць

1. stéhen* vi, still stéhen*;

стая́ць на пасту́ вайск. Pósten [Wáche] stehen*;

стая́ць у чарзе́ Schlánge stehen*, ánstehen* vi;

стая́ць на кале́нях kni¦en [´kniən] vi;

2. (спыніцца) hálten* vi, ánhalten* vi, stéhen bléiben*;

вайск. стой! halt!, stéhen bléiben!;

стой! хто ідзе́? halt! wer da?;

стой! страля́ць бу́ду! stehen bléiben oder ich schíeße!;

3. (не дзейнічаць):

рабо́та стаі́ць die Árbeit ruht [steht still];

гадзі́ннік стаі́ць die Uhr steht;

4. (трываць – пра надвор’e) ánhalten* vi, dáuern vi;

стаі́ць маро́з der Frost hält an;

стаі́ць во́сень es ist Herbst;

5. вайск. (кватараваць) stehen* vi, liegen* vi;

стая́ць ла́герам lágern vi;

6. (пра транспарт) párken vi;

машы́на стаі́ць пе́рад до́мам das Áuto parkt vor dem Haus;

◊

стая́ць на сваі́м auf etw. (D) bestéhen* [behárren]; an séinem Stándpunkt fésthalten*, bei séiner Méinung bléiben*;

стая́ць за каго-н. für j-n sein, sich für j-n éinsetzen;

стая́ць гаро́й за каго-н., што-н. j-m [éiner Sáche] (D) únerschütterlich [félsenfest] ergében sein;

стая́ць у каго-н. над душо́й разм. j-m kéine Ruhe lássen*;

стая́ць на пара́дку дня auf der Tágesordnung stehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)