Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
hamper
I[ˈhæmpər]
v.t.
заміна́ць, перашкаджа́ць; тармазі́ць
II[ˈhæmpər]
n.
вялі́кая кашо́лка зь ве́чкам
a hamper for dirty clothes — кашо́лка для бру́днае бялі́зны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
пляцёнка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.
1. Што-н. сплеценае ўдоўж з некалькіх пасмаў, кавалкаў і пад.
2. Плеценая кашолка.
3. Падоўжаная вітая белая булка.
4. Выраб тканіны з асобым рысункам перапляцення нітак.
Вытанчаная п.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
карзі́на, ‑ы, ж.
1. Тое, што і кашолка. З вышак дастала Міхля белую плеценую карзіну.Баранавых.
2. Гандола аэрастата.
3. У баскетболе — сетка на абручы, у якую закідваюць мяч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Кашэ́ль ’вялікая кашолка, звычайна з лучыны’; ’кашалёк’ (ТСБМ, БРС, Сцяшк. МГ, Шат., Касп.). Таго ж паходжання, што і кашо́лка (гл.), г. зн. прасл. утварэнне пры дапамозе суф. ‑l‑ ад прасл.*košь ’кашолка’, ’кошык’. Усе дэрываты гэтага тыпу маюць прасл. характар і фармальна могуць быць зведзены ў тры варыянты праформ: *košelъ, *košela, *košelь (Трубачоў, Эт. сл., 11, 187–189). У аснове ўтварэння ляжыць слав.*košel‑ < *kosl‑ (параўн. лац.qualum < *quaslom ’кашолка, пляцёнка’). І.‑е. праформы не вельмі ясныя, здаецца, магло быць і *kuasl‑ і *kosló‑ (дарэчы, націск у слове *košelь, кашэ́ль дакладна адпавядае гэтаму другому варыянту).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
корзи́нкаж.
1.кашо́лка, -кі ж., ко́шык, -ка м.;
2.бот. ко́шык, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Каша́ра ’загон, адроджанае месца па полі, у лесе, дзе летам трымаюць жывёлу’ (ТСБМ), ’аўчарня ў маёнтку’ (Шат.), ’аўчарня’ (Нас.), ’пастаўнік’ (Сл. паўн.-зах., 2: «Кашара — эта выгарадзь для ската»). Параўн. рус.дыял.паўдн.коша́ра ’загарадзь для жывёлы (авечак)’, укр.коша́ра ’аўчарня’, польск.koszara, koszar, ц.-слав.кошара ’аўчарня’, балг.кошара ’тс’; параўн. далей фармальна аднолькавыя, але з іншай семантыкай серб.-харв.ко̀шара, ко̏ша̑р ’кашолка для рыбы’, славен.košȃra, košár ’круглая кашолка’. Паводле Фасмера, 2, 360, звычайным з’яўляецца тлумачэнне, якое звязвае даныя лексемы з кош ’плеценая кашолка і да т. п.’ Падрабязны агляд семантыкі ў слав. форм (праформ) *košara, *košarъ, *košerъ гл. у Трубачова, Эт. сл., 11, 183–186, дзе даецца агляд праблематыкі ў шырокім арэальным аспекце. Слова гэта было ўжо ў ст.-бел. мове (з XVI ст., гл. Булыка, Запазыч., 174).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пацапе́шка ’кошык, кашолка’ (Касп.). Рэгіяналізм. З рус. (?) пацапіць ’пачапіць’ (> + пацапеха), якое з прасл.серій II ’чапляць’«;*?/^// I ’расшчапляць’ (Трубачоў, Эт. сл., 3, 185–186) < і.-е.*skoi̯p (Петарсан, KZ, 46, 1914, 130).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Кабя́лак ’скрутак’ (зэльв., Жыв. сл.). Запазычанне з польск.kobiałka (аб распаўсюджанні і значэннях гл. Mały atłas gwar polskich, т. III, к. 123). Не выключана, што ў якасці непасрэднай крыніцы была гутарковая форма тыпу kobiałek ’тс’. Польск. слова — памянш. ад kobieł ’кашолка і інш.’, аб некаторых цяжкасцях у тлумачэнні словаўтварэння гл. Слаўскі, 2, 295.