дрым-ка́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дрым-ка́р дрым-ка́ры
Р. дрым-ка́ра дрым-ка́раў
Д. дрым-ка́ру дрым-ка́рам
В. дрым-ка́р дрым-ка́ры
Т. дрым-ка́рам дрым-ка́рамі
М. дрым-ка́ры дрым-ка́рах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

канцэ́пт-ка́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. канцэ́пт-ка́р канцэ́пт-ка́ры
Р. канцэ́пт-ка́ра канцэ́пт-ка́раў
Д. канцэ́пт-ка́ру канцэ́пт-ка́рам
В. канцэ́пт-ка́р канцэ́пт-ка́ры
Т. канцэ́пт-ка́рам канцэ́пт-ка́рамі
М. канцэ́пт-ка́ры канцэ́пт-ка́рах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паабдзіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

Абадраць у многіх месцах, кругом або ўсё, многае.

П. кару на дрэвах.

П. ногі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

залы́сіць, -ы́шу, -ы́сіш, -ы́сіць; -ы́шаны; зак., што.

Счасаць кару ў якім-н. месцы на дрэве; зрабіць залысіну (у 2 знач.).

З. дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абкары́ць, -кару́, -ко́рыш, -ко́рыць; -ко́раны; зак., што.

Тое, што і акарыць.

А. бервяно.

|| незак. абко́рваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абко́рванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кары́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. кару́ ко́рым
2-я ас. ко́рыш ко́рыце
3-я ас. ко́рыць ко́раць
Прошлы час
м. кары́ў кары́лі
ж. кары́ла
н. кары́ла
Загадны лад
2-я ас. кары́ кары́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час ко́рачы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

налы́ніць

‘зняць з лыка верхнюю кару’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. налы́ню налы́нім
2-я ас. налы́ніш налы́ніце
3-я ас. налы́ніць налы́няць
Прошлы час
м. налы́ніў налы́нілі
ж. налы́ніла
н. налы́ніла
Загадны лад
2-я ас. налы́нь налы́ньце
Дзеепрыслоўе
прош. час налы́ніўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адслаі́ць, -лаю́, -ло́іш, -ло́іць; -ло́ены; зак., што.

Аддзяліць слаямі; прымусіць асесці.

А. кару.

|| незак. адсло́йваць, -аю, -аеш, -ае; наз. адсло́йванне, -я, н.

|| наз. адслае́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адбато́жыць

‘учыніць кару, пакараць, адлупіць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адбато́жу адбато́жым
2-я ас. адбато́жыш адбато́жыце
3-я ас. адбато́жыць адбато́жаць
Прошлы час
м. адбато́жыў адбато́жылі
ж. адбато́жыла
н. адбато́жыла
Загадны лад
2-я ас. адбато́ж адбато́жце
Дзеепрыслоўе
прош. час адбато́жыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адбатэ́жыць

‘учыніць кару, пакараць, адлупіць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адбатэ́жу адбатэ́жым
2-я ас. адбатэ́жыш адбатэ́жыце
3-я ас. адбатэ́жыць адбатэ́жаць
Прошлы час
м. адбатэ́жыў адбатэ́жылі
ж. адбатэ́жыла
н. адбатэ́жыла
Загадны лад
2-я ас. адбатэ́ж адбатэ́жце
Дзеепрыслоўе
прош. час адбатэ́жыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)