Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Fáhrspur
f -, -en каляі́на
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Wágenrille
f -, -n каляі́на ад калёсаў
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Ры́тва ’каляіна’ (Сцяшк. Сл.). Утворана ад рыць (гл.), як во́рыва, ку́рыва.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Калю́гавіна ’каляіна з выбоінамі’ (КЭС, лаг.; маладз., Янк. 1), ’калюга’ (навагр., Сцяшк.; слаўг., Яшк.); калюгавіна ’глыбокая брудная канава на дарозе, прарэзаная коламі’ (бах., Мат. АС), ’калюга’ (Нас.; слаўг., Яшк.), калюгжына ’тс’ (слаўг., Яшк.). З новых запісаў: калюгавіна. калугавіна, калювіна ’каляіна’ (Сл. паўн.-зах.). У суседніх гаворках адэкватнай лексікі як бы ціха м не адзначана. Асноўны арэал, як здаецца, на захадзе беларускай тэрыторыі, аднак цэнтр інавацыі хутчэй за ўсё іншы. Параўн. геаграфію лексем калявіна (Нас.), калягіна (Шат.), калявіна (лаг., смал., Яшк.), палавіна, палавіна (пух., слаўг., Яшк.); формы тыпу калюгавіна могуць быць вынікам кантамінацыі лексем калюга і калявіна. Наяўнасць форм калягіна і калявіна сведчаць аб нратэтычным характары ‑г‑, ‑в‑ (у каляіна). Параўн. яшчэ калюга (пух., слаўг., Яшк.), якое, відаць, з каленкалюга. Наогул група слоў са значэннем ’каляіна, калужа’ ўключас шэраг кантамінаваных канструктаў (лакалізуецца на сумежжы гаворак або ў зонах з неаднародным насельніцтвам).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
каляя́ж
1.чыг Gleis n -es, -e, Geléise n -s, -, Líni¦e f -, -n;
2.глкаляіна
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
rut[rʌt]n.
1.каляі́на, выбо́іна
2. прывы́чка, руці́на;
I was stuck in a rut and decided to look for a new job. Мяне засмактала руціна, і я вырашыў пашукаць іншую работу.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
колея́
1.каляі́на, -ны ж.;
2.ж.-д. каляя́, -ляі́ж.;
◊
войти́ в колею́ увайсці́ ў каляі́ну;
вы́бить из колеи́ вы́біць з каляі́ны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
groove
[gru:v]1.
n.
1) жалабо́к -ка́m., паз, нарэ́з -а m.
2) каляі́наf. (ад ко́лаў)
3) informal руты́на, звы́чка, каляі́наf.
to get into a groove — увайсьці́ ў звыча́йную каляі́ну
2.
v.t.
рабі́ць вы́емкі, нарэ́зваць жалабы́, раўчукі́; рабіць пазы́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
каляю́жына Глыбокая каляіна сярод шырокай лужыны (Пух.Шат., Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)