каляі́на, -ы, мн. -ы, -ляін, ж.

1. Паглыблены след на дарозе ад колаў або санных палазоў.

2. перан. Пра звычайны ход якіх-н. спраў, жыцця.

Выбіцца з каляіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Каляі́на

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Каляі́на
Р. Каляі́ны
Д. Каляі́не
В. Каляі́ну
Т. Каляі́най
Каляі́наю
М. Каляі́не

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

каляі́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. каляі́на каляі́ны
Р. каляі́ны каляі́н
Д. каляі́не каляі́нам
В. каляі́ну каляі́ны
Т. каляі́най
каляі́наю		 каляі́намі
М. каляі́не каляі́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

каляі́на ж. колея́;

◊ вы́біцца з ~ны — выби́ться из колеи́;

вы́біць з ~ны — вы́бить из колеи́;

увайсці́ ў ~ну — войти́ в колею́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каляіна

т. 7, с. 497

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

каляі́на, ‑ы, ж.

1. Паглыбленне, след на дарозе ад колаў або ад санных палазоў. Дарога тут была малаезджаная, бадай што без каляін. Карпаў. Фурманка выехала ў поле, колы ціха і мякка шаргацелі па пыльных каляінах. Мележ. Ногі коўзаюцца і пападаюць у каляіны ад палазоў. Галавач.

2. Разм. Чыгуначны пуць, каляя. Эшалон стаяў на апошняй каляіне. Чорны.

3. перан. Пра звычайны ход якіх‑н. спраў, прывычнае натуральнае працяканне чаго‑н. — Я вам кажу! — павысіў голас.. Сімон, трапляючы ў сваю звычайную каляіну. Самуйлёнак. А цэлы рад збаноў на плоце Казаў аб тым, што гаспадыня Была ўжо ў моцнай каляіне І што яе, таксама, справа Вялася добра і рухава. Колас.

•••

Выбіцца з каляіны гл. выбіцца.

Выбіць з каляіны гл. выбіць.

Увайсці ў каляіну гл. увайсці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каляі́на ж

1. (ад колаў, палазоў) Fáhrspur f -, -en, Fáhrrinne f -, -n, Rádspur f -, -en; Schlíttenspur f (саняў);

2. чыг Spur f, Gleis n -es, -e;

шырыня́ каляі́ны Spúrweite f -;

ву́зкая каляі́на Schmálspur f;

шыро́кая каляі́н Bréitspur f;

◊ увайсці́ ў каляі́ну (wíeder) ins Gleis kommen*, den gewöhnlichen Gang géhen*;

вы́біцца з каляі́ны aus dem Konzépt [Takt] geráten*;

вы́біць з каляі́ны aus dem Konzépt [aus dem Takt, aus der Fássung] bríngen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

каляі́на Прарэзанае коламі паглыбленне на дарозе (БРС). Тое ж каля́ві́на (Нас.), калягі́на (Сміл. Шат.), каляві́на (Лаг., Смал.), каляя́ (Стол.), калаві́на, каловіна, каляю́га (Пух., Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

koleina

ж. каляіна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

каляя́, -і́; мн. кале́і і (з ліч. 2, 3, 4) каляі́, кале́й і кале́яў, ж.

1. Чыгуначны пуць з дзвюх паралельных рэек.

Шырокая к.

2. Тое, што і каляіна (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)