кале́чанне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. калечыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

maim [meɪm] v. кале́чыць, няве́чыць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

изуве́чивать несов. няве́чыць, зняве́чваць; кале́чыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кале́чить несов., прям., перен. кале́чыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cripple​2 [ˈkrɪpl] v. кале́чыць, няве́чыць, зняве́чваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

поврежда́ть несов. псава́ць; пашко́джваць; (калечить) кале́чыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уве́чить несов. няве́чыць, зняве́чваць; (калечить) кале́чыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кале́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; незак.

1. Станавіцца калекам (калекай), нявечыцца.

2. Зал. да калечыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паняве́чыць

‘наносячы фізічныя пашкоджанні, калечыць каго-небудзь, зламаць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паняве́чу паняве́чым
2-я ас. паняве́чыш паняве́чыце
3-я ас. паняве́чыць паняве́чаць
Прошлы час
м. паняве́чыў паняве́чылі
ж. паняве́чыла
н. паняве́чыла
Загадны лад
2-я ас. паняве́ч паняве́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час паняве́чыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

◎ Ніве́чыць ’калечыць’ (Нас.). Гл. нявечыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)