Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
pupil
I[ˈpju:pəl]
n.
ву́чань -ня m., вучані́ца f.
II[ˈpju:pəl]
n.
зрэ́нкаf. (во́ка)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
зени́цауст.зрэ́нка, -кі ж.;
◊
бере́чь (храни́ть) как зени́цу о́ка берагчы́ як зрэ́нку во́ка.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Áugenstern
m -(e)s, -e паэт.зрэ́нка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
анізакары́я
(ад аніза- + kore = зрэнка)
розная велічыня зрэнак у асоб з захворваннем галаўнога і спіннога мозгу.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
*Мамосачка, мамосычка ’кропелька, маленькая частка’ (Бяльк.). Відавочна, балтызм. Параўн. літ.momuolỹs ’лялька, зрэнка ў воку’. Суфіксальнае ‑l‑ магло мяняцца ў ‑с‑, як у мамуля ∼ маму́ся.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Зе́нка ’зрэнка’ (Бяльк.), зе́нкі ’зрэнкі’ (Касп.), ’вочы’ (Жд. 2), зелкі (?) ’вочы’ (Яўс.). Рус.дыял.зе́нки, зе́ньки ’зрэнкі’, укр.зі́ньки. З суфіксам ‑к‑a ўтворана ад незахаванага ст.-рус.*зѣна (адкуль і зяніца, гл.), што адлюстроўвае прасл.zěna, якое ўтворана з суфіксам ‑n‑ ад кораня zě‑, звязанага з ззяць, зяваць (гл.). Фасмер, 2, 94; Шанскі, 2, З, 89; (Саднік-Айцэтмюлер, 336; Скок, 3, 656; БЕР, 1, 635; Махэк₂, 714; Копечны, Slavia, 29 (1960), 187). Гл. зрэнка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Свярца́для ‘люстэрка’ (Сцяшк.), сверса́дло ‘тс’ (Сл. Брэс.), свярдзя́дла ‘тс’ (Бір. дыс.). Запазычанне з ст.-польск.świerciadło ‘тс’, якое ад *zьrkati (гл. зрэнка), *zьrcati; гл. Брукнер, 658; Махэк₂, 718.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Зяні́ца ’зрэнка’. Рус.зени́ца, укр.зіни́ця, чэш.zenice, славен.zęníca, серб.-харв.зе̏ница, зје̏ница, балг.зенѝца, макед.зеница. Ст.-слав., ст.-рус.зѣница. Прасл.zěnica ад zěn‑a з суф. ‑ica. Пра *zěn‑ гл. зенкі; гл. яшчэ ззяць, зрэнкі. БЕР, 1, 635.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Праза́рыты ’празорлівы’ (Мат. Гом.), праварынны ’вельмі разумны’ (Ян.), ’уніклівы’ (мазыр., Г4). Слова па паходжанню з’яўляецца залежным дзеепрым. прошл. часу ад празарыць. Слова таго ж кораня, што і зрэнка, узор з іншай ступенню агаласоўкі. Параўн. рус.дыял.зарить ’глядзець на што-небудзь, не адрываючыся’.