Лэмбаўскі зрух

т. 9, с. 391

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Фёдарава зрух

т. 16, с. 364

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

зрушэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. зрушыць і зрушыцца.

2. Спец. Гарызантальнае змяшчэнне горных парод; зрух (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

upheaval [ʌpˈhi:vl] n. зрух; зрушэ́нне;

a political upheaval паліты́чны пераваро́т;

volcanic upheavals вулкані́чныя зру́хі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

подви́жка ж.

1. геол. зрушэ́нне, -ння ср.;

2. перен. зрух, род. зру́ху м.;

произошла́ значи́тельная подви́жка в рабо́те адбы́ўся зна́чны зрух у пра́цы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Асо́ва ’зрух’ (Бяльк.). Ад асоўваць. Гл. соваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Адва́льваць ’адкрываць (ключом), слабець (пра мароз)’ (Шат.) да валіць. Семантычны зрух ’валіць > з цяжкасцю рухаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сдвиг м.

1. зрух, род. зру́ху м.;

2. геол., техн. зрушэ́нне, -ння ср.;

ступе́нчатые сдви́ги ступе́ньчатыя зрушэ́нні;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

upheaval

[ʌpˈhi:vəl]

n.

1) зрух -у m.; зрушэ́ньне n.

2) паліты́чны пераваро́т; сацыя́льныя хвалява́ньні, непара́дкі, забурэ́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

з’арганізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак., каго-што.

1. Аб’яднаць, згуртаваць для якой‑н. мэты; арганізаваць. З’арганізаваць масы.

2. Стварыць, заснаваць што‑н., пакласці пачатак існаванню чаго‑н. Адным словам, у той вечар, як выступіў Шульга, у нас быў гэтакі зрух, што я ўжо радаваўся: рагазінцы першымі ў раёне з’арганізуюць калгас. Сабаленка.

3. Наладзіць арганізацыйна. З’арганізаваць вытворчасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)