Verbum

анлайнавы слоўнік

offender [əˈfendə] n.

1. правапаруша́льнік, злачы́нца

2. паруша́льнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

экстрадзі́раваць

‘перадаць (перадаваць) злачынца ў іншую дзяржаву для следства над ім’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

экстрадзі́раваць

‘перадаць (перадаваць) злачынца ў іншую дзяржаву для следства над ім’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Verbrécher

m -s, - злачы́нца, злачы́нец

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ка́ін, ‑а, м.

Пра здрадніка, злачынца (з біблейскага падання пра Каіна, сына Адама, які забіў свайго брата Авеля).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

elusive [ɪˈlu:sɪv] adj. ухі́лісты, уні́клівы;

an elusive criminal няўло́ўны злачы́нца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дактыласкапі́я, ‑і, ж.

Вывучэнне рысунка скуры на пальцах рук чалавека; зняцце адбіткаў з пальцаў рук для ўстанаўлення асобы злачынца.

[Ад грэч. daktylos — палец і skopeō — гляджу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

string up

informal

ве́шаць (злачы́нца)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

złoczyńca

м. зламыснік; злачынца; злыдзень

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

закава́ць, -кую́, -куе́ш, -куе́; -куём, -куяце́, -кую́ць; -ку́й; -кава́ны; зак.

1. каго (што). Надзець на каго-н. кайданы.

З. злачынца.

2. перан., што. Замарозіць, пакрыць лёдам.

Мароз закаваў раку.

3. каго (што). Падбіваючы падкову, пашкодзіць нагу каню.

|| незак. зако́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)