замо́ўлены

1. замо́лвленный;

2. заговорённый;

1, 2 см. замо́віць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заговори́ть​II сов.

1. (утомить разговорами) загавары́ць; 2. (заколдовать) замо́віць, загавары́ць; см. загова́ривать​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Замо́ва ’заклінанне’. Укр. замо́ва ’тс’, польск. уст. zamowa ’закляцце’, н.-луж. zamołwa ’прабачэнне, абаронная прамова’, чэш. уст. zámluva ’заказ, клятва’. Параўн. рус. паўн.-дзвін. замо́вка ’заступніцтва словам’, пецярб. замовле́ние ’замова’. Бязафіксны назоўнік ад дзеяслова *замовити > замовіць ’выклікаць мовай чароўную дзею’, утворанага ад кораня, прадстаўленага ў мова (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zamówić

зак.

1. заказаць; замовіць;

2. kogo запрасіць; паклікаць; выклікаць;

zamówić lekarza — выклікаць доктара;

3. замовіць; зачараваць;

zamówić chorobę — зашаптаць хваробу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bespeak

[bɪˈspi:k]

v.t. -spoke, -spoken or -spoke

1) замаўля́ць, зака́зваць

to bespeak two tickets — замо́віць два біле́ты

2) пака́зваць, прадка́зваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

заказа́ць, зака́зваць (даць заказ) bestéllen vt; in Áuftrag gében*;

заказа́ць тэлефо́нную размо́ву ein Férngespräch ánmelden; гл. замовіць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

наколдова́ть сов.

1. (вызвать что-л. колдовством) навядзьма́рыць;

2. (придать чему-л. волшебные свойства) начарава́ць; (наворожить) наваражы́ць; (наговорить) нагавары́ць; (заговорить) замо́віць, загавары́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zadysponować

зак. czym распарадзіцца чым (аб чым); даць распараджэнне аб чым;

zadysponować obiad — распарадзіцца наконт абеду; заказаць (замовіць) абед;

zadysponować pieniędzmi — распарадзіцца грашыма

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

sprowadzić

зак.

1. прывесці;

sprowadzić do współnego mianownika мат. прывесці да агульнага назоўніка;

2. звесці (зверху ўніз);

3. выпісаць; заказаць; замовіць;

4. перавесці (тэму, размову);

5. выклікаць;

гл. sprowadzać

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́пісаць, выпі́сваць

1. (спісаць адкуль-н.) heráusschreiben* vt; Áuszüge máchen;

2. (старанна напісаць) málen vt, sórgfältig áusschreiben* vt;

3. (замовіць) bestéllen vt, bezíehen* vt;

вы́пісаць газе́ту die Zéitung abonníeren [abonníert háben];

4. (выклікаць пісьмом) schríftlich [bríeflich] éinladen* [hérbestellen];

5. (выключыць са спісаў) (aus der Líste) stréichen*;

вы́пісаць з дамаво́й кні́гі ábmelden vt; aus dem Háusbuch áustragen*;

вы́пісаць каго-н з бальні́цы j-n gesúndschreiben*; aus dem Kránkenhaus entlássen*;

6. (дакумент) áusstellen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)