Verbum

анлайнавы слоўнік

замо́віць, -мо́ўлю, -мо́віш, -мо́віць; -мо́ўлены; зак., каго-што.

1. Пахадайнічаць (за каго-, што-н.).

З. слова.

2. Аказаць уздзеянне замовай.

|| незак. замаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замо́віць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

замо́віць сов.

1. замо́лвить;

з. сло́ва — замо́лвить сло́во;

2. этн. (заклясть) заговори́ть;

з. ад хваро́бы — заговори́ть от боле́зни;

3. заказа́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замо́віць ¹, ‑моўлю, ‑мовіш, ‑мовіць; зак., каго-што.

Аказаць уздзеянне замовай; зачараваць. — Гэта — грошы заклятыя, Іх замовіў чараўнік. Колас.

замо́віць ², ‑моўлю, ‑мовіш, ‑мовіць; зак., што.

Разм. У выразе: замовіць слова (слоўца) — тое, што і закінуць слова (гл. закінуць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замаўля́ць гл. замовіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да замовіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замо́ўлены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад замовіць ¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замаўля́ць несов., этн. (заклинать) загова́ривать; см. замо́віць ²

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замо́ўлены

1. замо́лвленный;

2. заговорённый;

1, 2 см. замо́віць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заговори́ть^II сов.

1. (утомить разговорами) загавары́ць; 2. (заколдовать) замо́віць, загавары́ць; см. загова́ривать^II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)