Verbum

анлайнавы слоўнік

замо́віць, -мо́ўлю, -мо́віш, -мо́віць; -мо́ўлены; зак., каго-што.

1. Пахадайнічаць (за каго-, што-н.).

З. слова.

2. Аказаць уздзеянне замовай.

|| незак. замаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замо́віць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

замо́віць сов.

1. замо́лвить;

з. сло́ва — замо́лвить сло́во;

2. этн. (заклясть) заговори́ть;

з. ад хваро́бы — заговори́ть от боле́зни;

3. заказа́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замо́віць ¹, ‑моўлю, ‑мовіш, ‑мовіць; зак., каго-што.

Аказаць уздзеянне замовай; зачараваць. — Гэта — грошы заклятыя, Іх замовіў чараўнік. Колас.

замо́віць ², ‑моўлю, ‑мовіш, ‑мовіць; зак., што.

Разм. У выразе: замовіць слова (слоўца) — тое, што і закінуць слова (гл. закінуць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замо́віць^I гл. заказаць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

замо́віць^II разм.:

замо́віць [закі́нуць] сло́ва за каго-н. разм. für j-n ein gútes Wort éinlegen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

замаўля́ць гл. замовіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да замовіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замо́ўлены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад замовіць ¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замаўля́ць несов., этн. (заклинать) загова́ривать; см. замо́віць ²

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)