Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Altár
m -s, -täre алта́р; ахвя́рнік
zum ~ führen — ве́сці пад вяне́ц, жані́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Жані́х. Рус., укр.жених, польск.дыял.żenich, чэш.ženich, славац.ženích, славен.ženih, серб.-харв.жѐнӣх, же̏них, балг.женѝх. Ст.-слав.женихъ, ст.-рус.женихъ. Прасл. аддзеяслоўны назоўнік з суфіксам *‑x‑ъ і асновай *ženi‑ti (гл. жані́ць). Слаўскі, SP, 1, 73; Шанскі, 1, Ж, 285; Трубачоў, История терм., 95.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
vermählen
1.
vtжані́ць, выдава́ць за́муж
2.
(sich)
(mit j-m) браць шлюб (з кім-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
прыгавары́цьсов.
1. (вынести приговор) приговори́ть;
п. да зняво́лення — приговори́ть к заключе́нию;
2.прост. реши́ть;
~ры́лі жані́ць цябе́ — реши́ли жени́ть тебя́;
3. (внушить любовь к себе) приворожи́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
wed
[wed]1.
v.t.
1) жані́ць(дзецюка́); выдава́ць за́муж (дзяўчы́ну); дава́ць шлюб
2) Figur. спалуча́ць
2.
v.i.
1) бра́цца шлю́бам, жані́цца
2) Figur. заця́та трыма́цца (ду́мкі, по́глядаў)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ушало́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што, без дап. і здадан.сказам.
1.Разм. Зразумець, уцяміць; скеміць. [Тамара] ўслухоўвалася ў гаворку салдат, але, мусіць, таму, што нямецкую мову разумела з пятага на дзесятае, нічога не магла ўшалопаць.Сабаленка.
2.Абл. Узяць, убіць сабе ў галаву. — Ой, ой, які ты дзіўны! — не даючы сыну скончыць, перабіла яго Тадося. — І што ты ўшалопаў сабе? Прыдатны не аддасць за ця-а-бе-э дачкі?.. Хай яшчэ падзякуюць богу, што мы цябе згодны жаніць з ёю.Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пачва́ра, ‑ы, ж.
1. Казачная, страшная істота, звычайна вялікіх памераў. З высокага трысця каля затокі выходзіць нейкая цёмная валасатая пачвара і спыняецца на адкрытым месцы.В. Вольскі.
2. Пра надта непрыгожага чалавека. Шаройка даўно марыў, каб жаніць .. [Максіма] [з дачкой], і не раз пілаваў Паліну за нерашучасць: «Не маленькая, дзякуй богу. І не век сядзець табе ў дзеўках.. Была б ты пачварай, а то такая прыгажуня».Шамякін.//перан. Пра жорсткага, з нізкімі маральнымі якасцямі чалавека, вырадка. [Шэмет:] — Ты акружыў сябе падхалімамі, як сцяною, і сядзеў, што ў дупле, нічога не бачачы, акрамя гэтых пачвар.Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сужэ́нства ’праўная сувязь мужа і жонкі, шлюб’, сужо́нства ’тс’, сужо́н, сужане́ц ’муж’, сужані́ца ’жонка’, сужане́цкія пяро́звы ’паслявясельныя візіты маладых’ (дрыс., Ласт.), сюды ж сужэ́нька (sužéńka) ’заручаны дзяцюк’ (Варл.), ’суджаная’ (Касп.). Параўн. серб.-харв.су̏жањство ’няволя, палон, увязненне’, су̏жањ ’вязень, палоннік, раб’, харв.sùžnjica ’раб, рабыня; палонны’, славен.súženjstvo ’рабства, няволя’, sùženj ’раб, нявольнік’, sužnja ’рабыня, нявольніца’, ц.-слав.сѫжьнь ’палоннік’, сѫжьница ’палонніца’. Зыходная форма прасл.*sǫžьnь, першапачаткова ’той, хто звязаны’, што ад *sǫ‑ (гл. су-) або *sъ‑ і *ǫz‑ьnь, гл. вязень, вуза, вузкі (Скок, 3, 367; Глухак, 596; Сной₂, 712). На семантыку слова паўплывала збліжэнне з судзіць (гл. суджаны) і жаніць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
marry
[ˈmeri]
v., -ried, -rying
1) вянча́ць
2)
а) жані́цца з кім (пра мужчы́ну)
б) выхо́дзіць за́муж за каго́ (пра жанчы́ну)
3)
а) выдава́ць за́муж (дзяўчы́ну)
б) жані́ць(мужчы́ну)
She has married off all her daughters — Яна́ вы́дала за́муж усі́х сваі́х дачо́к
4) це́сна спалуча́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)