Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
deklaríeren
vtдэкларава́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
deklarować
1. а) зак.co заявіць што, абвясціць; дэклараваць;
незак. заяўляць; абвяшчаць; дэклараваць;
2. а) зак. паабяцаць; дакляраваць; прапанаваць;
deklarować pomoc — паабяцаць (дакляраваць) дапамогу;
незак. абяцаць; дакляраваць; прапаноўваць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Даклярава́ць ’абяцаць’ (БРС), дэкляро́ўка ’абяцаная рэч’ (Нас.). Ужо ў ст.-бел. мове декляровати ’аб’яўляць, абяцаць’ (гл. Булыка, Запазыч., 90). Запазычанне з польск.deklarować ’тс’ (а гэта з лац.declarare; так Булыка, там жа). Кюнэ (Poln., 50) крыніцай польск. слова лічыць ням.deklarieren (< лац.). Параўн. дакляра́цыя, дэкларава́ць. У рус. мове XVII ст. існавала лексема декляровать, якая таксама з’яўляецца запазычаннем з польск. мовы. Пытанне, аднак, досыць складанае (аб магчымых трактоўках гісторыі гэтай групы слоў гл. падрабязна ў Шанскага, 1, Д, Е, Ж, 56).