Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
księgozbiór, ~oru
księgozbi|ór
м. кнігазбор, бібліятэка;
~ór podręczny — даведачная бібліятэка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
грама́тыка, ‑і, ДМ ‑тыпы, ж.
1. Сукупнасць правіл пабудовы слова і сказа, уласцівых якой‑н. мове. // Вучэбная або даведачная кніга, у якой сфармуляваны гэтыя правілы. Школьная граматыка. Нарматыўная граматыка.
2. Раздзел мовазнаўства, які вывучае будову слова і сказа ў мове і адпаведна гэтаму падзяляецца на марфалогію і сінтаксіс. Агульная граматыка. Параўнальная граматыка. Гістарычная граматыка.
[Грэч. grammatikē.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
podręczny
падручны;
bagaż podręczny — ручны багаж; ручная паклажа;
księgozbiór podręczny — даведачная бібліятэка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
літарату́раж. Literatúr f -, -en;
маста́цкая літарату́ра schön(géistig)e Literatúr; Belletrístik f -;
спецыя́льная літарату́ра Fáchliteratur f;
даве́дачная літарату́ра Náchschlagewerke pl
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
reference
[ˈrefərəns]1.
n.
1) спасыла́ньне n., спасы́лка f.; зно́ска f.
2) даве́днік -а m.
3) даве́дка f.; рэкамэнда́цыя f.
2.
adj.
даве́дачны
reference book — даве́днік
a reference library — даве́дачная бібліятэ́ка
•
- in reference to
- with reference to
- make reference to
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)