бургамі́стр I м. (глава городского управления) бургоми́стр

бургамі́стр II м., зоол. бургоми́стр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поўнагало́ссе, ‑я, н.

Уласцівая ўсходнеславянскім мовам, у адрозненне ад іншых славянскіх моў, фанетычная рыса, якая заключаецца ў наяўнасці спалучэнняў оро, оло, ере, еле ў становішчы паміж двума зычнымі на месцы старажытных агульнаславянскіх ор, ол, ер, ел: руск. голова, бел. галава, балг. глава, польск. głowa, руск. город, бел. горад, балг. град, чэшск. hlava.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіраўні́к, -ка́ м.

1. руководи́тель, глава́; прави́тель;

2. управля́ющий;

к. спраў — управля́ющий дела́ми (управде́л, управдела́ми)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усту́п I м. (ступень или выемка) усту́п

усту́п II, -пу м. вступле́ние ср.; (вводная глава — ещё) введе́ние ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ку́пал м., архит., перен. ку́пол, глава́ ж.;

к. царквы́ — ку́пол це́ркви;

к. не́ба — ку́пол не́ба;

к. парашу́та — ку́пол парашю́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rozdziałek

rozdział|ek

м.

1. невялікі раздзел (глава);

2. прабор;

uczesanie z ~kiem — прычоска з праборам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

*Сугалаўкі́, суголоўкі́ ’канец градак на полі’ (Выг.). Укр. су́голова, су́головок ’папярочныя барозны ў канцы ўчастка’, ’палявая сцяжынка ўздоўж поля, да якой упоперак прылягаюць іншыя ўчасткі’. Бел. (палес.) — укр. ізалекса; гл. Выгонная, Бел.- укр. ізал., 17. Да су- і галава, аформленае рознымі суфіксамі; адносна семантыкі параўн. рус. наўг. головни́к ’палявая дарожка, што ідзе цаліной па мяжы’, у аснове якой, відаць, метафара ’канец (пачатак) чаго-небудзь’, ’галава’, параўн. макед. глава ’вытокі ракі’; інакш гл. ЕСУМ, 5, 466.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Kapítel

n -s, - глава́, раздзе́л

das ist ein tráuriges ~ — гэ́та су́мная гісто́рыя

das ist ein ~ für sich — гэ́та асо́бая спра́ва [асо́бы пункт]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ábschnitt

m -(e)s, -e

1) глава́; раздзе́л

2) адрэ́зак (часу)

3) уча́стак (мясцовасці)

4) карашо́к (кантрольны)

5) матэм. сегме́нт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

раздзе́л м.

1. род. раздзе́лу (действие) разде́л;

р. маёмасці — разде́л иму́щества;

2. род. раздзе́ла (часть науки, сочинения, журнала и т.п.) отде́л;

3. род. раздзе́ла, см. глава́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)