расха́ивать несов., прост. га́ніць, абгаво́рваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

га́ніцца несов., страд. поро́читься; оха́иваться; осужда́ться; порица́ться; см. га́ніць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

berate [bɪˈreɪt] v. fml мо́цна га́ніць, свары́цца; дава́ць наганя́й

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

агу́джваць

‘абгаворваць, ганіць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. агу́джваю агу́джваем
2-я ас. агу́джваеш агу́джваеце
3-я ас. агу́джвае агу́джваюць
Прошлы час
м. агу́джваў агу́джвалі
ж. агу́джвала
н. агу́джвала
Загадны лад
2-я ас. агу́джвай агу́джвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час агу́джваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ха́ять несов., прост. га́ніць; абгаво́рваць; (ругать) ла́яць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хули́ть несов., уст. га́ніць; (поносить) га́ньбіць, знеслаўля́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поро́чить несов. нясла́віць, знеслаўля́ць, ганьбава́ць, га́ніць;

поро́чить хоро́шую рабо́ту ганьбава́ць (га́ніць) до́брую рабо́ту;

поро́чить челове́ка нясла́віць (знеслаўля́ць) чалаве́ка;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перагу́джваць

‘абвінавачваць, ганіць усіх (многіх), усё (многае), выстаўляць што-небудзь з дурнога боку (перагуджваць увесь тавар)’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. перагу́джваю перагу́джваем
2-я ас. перагу́джваеш перагу́джваеце
3-я ас. перагу́джвае перагу́джваюць
Прошлы час
м. перагу́джваў перагу́джвалі
ж. перагу́джвала
н. перагу́джвала
Загадны лад
2-я ас. перагу́джвай перагу́джвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час перагу́джваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

osądzać

незак. асуджаць, ганіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

га́ненне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ганіць.

гане́нне, ‑я, н.

Жорсткае праследаванне, рэпрэсіі. Пачаліся жорсткія ганенні на маці: арышты, катаванні ў палявой жандармерыі. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)