га́ніць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. га́ню га́нім
2-я ас. га́ніш га́ніце
3-я ас. га́ніць га́няць
Прошлы час
м. га́ніў га́нілі
ж. га́ніла
н. га́ніла
Загадны лад
2-я ас. га́нь га́ньце
Дзеепрыслоўе
цяп. час га́нячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

га́ніць несов.

1. поро́чить, оха́ивать, ха́ять, хули́ть;

г. рабо́ту — оха́ивать (ха́ять, хули́ть, поро́чить) рабо́ту;

2. осужда́ть; порица́ть;

г. учы́нак каго́-не́будзь — осужда́ть (порица́ть) посту́пок кого́-л.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

га́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак., каго-што.

Прызнаваць непрыгодным, дрэнным; даваць нізкую ацэнку. Сініцкі гаварыў і гаварыў пра дысертацыю, але Кухарчык не мог ніяк зразумець, ці ён яе хваліць, ці ганіць. Сабаленка. // Асуджаць, абгаворваць. Заўсёды мімаволі з’яўляецца антыпатыя да чалавека, які пачынае завочна ганіць іншых. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

га́ніць

1. (ганьбаваць, абгаворваць) разм herúntermachen vt, bemäkeln vt; schmähen vt;

2. (асуджаць) tádeln vt, in Verrúf bríngen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Га́ніць ’ганіць, ганьбаваць’ (БРС, Нас., Шат., Касп., Бяльк.). Укр. га́нити, рус. га́нить ’тс’ (толькі ў зах. і паўд. гаворках, гл. СРНГ, 6, 134–135), польск. ganić, чэш. haněti, haniti. Гэта слова сустракаецца толькі ў зах.- і ўсх.-слав. мовах (у паўднёвых славян няма). Паходжанне яго спрэчнае. Лічыцца роднасным са слав. дзеясловам *ganjati: *goniti: *gъnati ’гнаць, ганяць’. З іншага боку некаторыя этымолагі думаюць пра запазычанне з ням. (с.-в.-ням.) hōna або роднаснасць з *gadъ, *gaditi. Агляд версій гл. у Слаўскага, 1, 254–255. Шатэрнік (гл. заўвагу ў яго слоўніку), здаецца, хоча лічыць бел. слова запазычаннем з польск. ganić. Гл. яшчэ Фасмер, 1, 392.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

га́ніцца, ‑ніцца; незак.

Зал. да ганіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

порица́ть несов. га́ніць; ганьбава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

reprehend [ˌreprɪˈhend] v. fml асуджа́ць, га́ніць;

reprehend smb.’s conduct га́ніць чые́-н. паво́дзіны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

обха́ивать несов., прост. га́ніць, абгаво́рваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

оха́ивать несов., разг. га́ніць, абгаво́рваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)