Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
twiggy[ˈtwɪgi]adj.
1. то́нкі; сла́бы;
twiggy legs то́нкія но́гі
2.галіна́сты;
a twiggy growth кусто́вы па́раснік, за́раснік, кусто́ўе
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
gałęzisty
галіністы, галінасты, разгалісты;
gałęzisty dąb — разгалісты дуб
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Разга́ты ’разгалісты’ (ТСБМ), ’вілаваты’ (лях., баран., Сл. ПЗБ; Некр.), разыга́ты ’галінасты’ (чэрв., Сл. ПЗБ). Ад ро́ска, ро́зга (гл.), як расаха́ты. Гл. таксама разгачы́.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вяцьві́сты ’галінасты’ (Бяльк., КТС). Рус.ветвистый ’тс’. Прыметнік ад *ветвь з суф. ‑іст‑ аналагічна рус. ці хутчэй аднаго з ім паходжання. Параўн. ве́цвійка (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Каркалі́на ’крывое, кусцістае дрэва’ (Нар. сл.). Да *kork‑alь, korkъ ’адгалінаванне’. Параўн. макед.крак ’адгалінаванне, галіна’. Адсюль *kork‑alь ’галінасты’. Ад каркаль утварылася каркаліна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ла́пісты1 ’галінасты’ (карэліц., лях., Сл. паўн.-зах.). Да ла́па2 (гл.).
Ла́пісты2 ’плямісты’ (свісл., Сл. паўн.-зах.). Утворана ад ла́па4 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Кардо́ўнік ’аер’ (Касп., Мат. Маг.), ’рагоз, пухоўка шыракалістая, Typha latifolia Г (Кіс.), ’плюшч галінасты, Sparganium ramosum Hads’ (Кіс.). Магчыма, ад лац.carduus ’чартапалох’ (назва калючай расліны).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вяці́сты ’галінасты’ (КСТ, ТСБМ, петрык., Шатал.). Укр.вітистий (Грынч.), рус.ветистый (СРНГ). Прыметнік ад вець, суф. ‑іст‑; гл. яшчэ вецце і вець. Бел., магчыма, незалежна ад асновы вет‑ (< ветка).