галіна́сты, -ая, -ае.

3 вялікімі галінамі; разгалісты.

Г. дуб.

|| наз. галіна́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

галіна́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. галіна́сты галіна́стая галіна́стае галіна́стыя
Р. галіна́стага галіна́стай
галіна́стае		 галіна́стага галіна́стых
Д. галіна́стаму галіна́стай галіна́стаму галіна́стым
В. галіна́сты (неадуш.)
галіна́стага (адуш.)		 галіна́стую галіна́стае галіна́стыя (неадуш.)
галіна́стых (адуш.)
Т. галіна́стым галіна́стай
галіна́стаю		 галіна́стым галіна́стымі
М. галіна́стым галіна́стай галіна́стым галіна́стых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

галіна́сты ветви́стый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галіна́сты, ‑ая, ‑ае.

З вялікімі галінамі; разложысты, разгалісты. Галінасты дуб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ветви́стый галіна́сты;

ветви́стый дуб галіна́сты дуб;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

широковетви́стый галіна́сты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галі́ністы, см. галіна́сты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каро́ністы, -ая, -ае.

Які мае вялікую карону (у 3 знач.), галінасты.

Кароністае дрэва.

|| наз. каро́ністасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каро́ністы, ‑ая, ‑ае.

Які мае вялікую карону (у 3 знач.); галінасты. Кароністая ліпа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Разга́ты ’разгалісты’ (ТСБМ), ’вілаваты’ (лях., баран., Сл. ПЗБ; Некр.), разыга́ты ’галінасты’ (чэрв., Сл. ПЗБ). Ад ро́ска, ро́зга (гл.), як расаха́ты. Гл. таксама разгачы́.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)