Ро́ска 1 ’раска, Lemna L.’ (гом., Мат. Гом.). Да ра́ска (гл.). Мена ‑а‑ > ‑о‑ (пад націскам), як у садзі́ць — (ён) содзіць.
Ро́ска 2 ’капля вадкасці, якая выступае на саску ў каровы незадоўга перад цяленнем’ (ТС). Да раса́ 1 (гл.).
Ро́ска 3 ’лотаць, Caltha palustris L.’ (гом., ЛА, 1). Да роска 1 (гл.).
Ро́ска 4 ’дубчык’ (Сержп. Прык.). Гл. розга 1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)