Ро́ска1 ’раска, Lemna L.’ (гом., Мат. Гом.). Да ра́ска (гл.). Мена ‑а‑ > ‑о‑ (пад націскам), як у садзі́ць — (ён) содзіць.

Ро́ска2 ’капля вадкасці, якая выступае на саску ў каровы незадоўга перад цяленнем’ (ТС). Да раса́1 (гл.).

Ро́ска3 ’лотаць, Caltha palustris L.’ (гом., ЛА, 1). Да роска1 (гл.).

Ро́ска4 ’дубчык’ (Сержп. Прык.). Гл. розга1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)