Тое, што і віраваць. І ўспенена рэкі вірылі ў буйных разлівах вясновых.Рудкоўскі.А на дварэ ўжо вірыў натоўп.Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
musować
незак. шыпець, пеніцца; віраваць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
вірлі́ць, ‑ліць; незак.
Разм. Тое, што і віраваць (вірыць). Далёка ўнізе вірліла, пенілася рака.Лынькоў.Але жыццё Вірліць пайшло іначай І старадаўшчыну Забрала ў палон.Чарот.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
tóben
vi бушава́ць, вірава́ць, шале́ць, лютава́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
*Вірыць, ст.-бел.вирити, вирить ’абвінавачваць’ (Гарб.). Дзеяслоў, утвораны пры дапамозе суф. ‑it‑i ад ві́ра2 (гл.).
Віры́ць ’утвараць віры, круціць, бурліць’; ’бурліць, кіпець, вірыцца’ (БРС, КТС). Польск.уст.wirzyć się ’віраваць’, чэш.vířiti ’кружыцца, узнімацца, віраваць’, славац.víriť ’кружыцца’, víriť sa ’кружыцца (пра снег, ваду, паветра)’. Утворана ад вір1 пры дапамозе суф. ‑it‑i.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ключIIIм. (источник, родник) крыні́ца, -цы ж.;
◊
бить ключо́м біць крыні́цай;
кипе́ть ключо́м кіпе́ць, вірава́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
wrzeć
незак.
1. кіпець;
2.перан. кіпець, бурліць, віраваць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
bubble2[ˈbʌbl]v.
1. пузы́рыцца; бу́лькаць, кіпе́ць
2. біць ключо́м, вірава́ць; быць перапо́ўненым які́м-н. пачуццём;
He was bubbling over with joy. Ён быў перапоўнены радасцю.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Вірава́ты: вірава́тая вада ’глыбокае месца на рацэ з кругавым цячэннем вады’ (Сцяшк. МГ). Утворана ад дзеяслова віраваць (гл.) і суф. ‑ат‑ы. Параўн. польск.wirowaty ’які ўтварае віры, віруе’, чэш.virovitú ’поўны віру’, серб.-харв.виро̀вит ’які мае шмат віроў, ям (аб рацэ, возеры)’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вірліць ’віраваць, вірыць’ (КТС). Да вір1 (гл.), вірыць (гл.). Суф. ‑л‑ (прасл.‑l‑) надае дзеяслову экспрэсіўнае адценне. Утворана паводле бурліць ’кіпець’ і інш. Аб функцыі фарманта ‑l‑ гл. Вайян, Gram. comp. З, 334–335; Атрэмбскі, Gramatyka, 2, 351–354; Слаўскі, SP, 1, 53–54.