vórragen

vi (s) выдава́цца, вытырка́цца, тырча́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

выступа́ть несов.

1. (выдаваться вперёд) выступа́ць, вытырка́цца;

2. в др. знач. выступа́ць; выхо́дзіць; см. вы́ступить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wystawać

незак.

1. выстойваць;

2. тырчаць, выступаць, вытыркацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Пратырча́ка ’палка, якая тырчыць з зямлі’ (Ян.). Гл. прастарчака, параўн. варыянтнасць тырчэ́ць/стырчэ́ць ’вытыркацца’, з семантычна няяснай прыстаўкай.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Стырча́ць ‘тырчэць’, ‘вытыркацца, высоўвацца’ (Некр. і Байк., Рам. 6, Ян.), стырч, стырчком ‘сторч, тарчмаком’ (Ласт.), стырч ‘палявы хвошч’ (лельч., ЛА, 1). Да тырчаць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

jut

[dʒʌt]

1.

v.i.

выдава́цца, вытырка́цца; выступа́ць

2.

n.

вы́ступ -у m. (скалы́, бе́рагу)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

overhang

[,oʊvərˈhæŋ]

v., -hung, -hanging

1) навіса́ць; зьве́шваццанад чым; выступа́ць, вытырка́цца

2) вісе́ць пагро́зай

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Пішчу́га ’гушчар маладога лесу’ (Касп.; Станк.). Утворана пры дапамозе экспрэсіўна^ суф. ‑уга ад ∼пішч (гл. піша?) < прасл. *рьх‑/*ріх‑ ’штурхаць, вытыркацца, вылазіць, праколваючы, напіхваць’ (Мяркулава, Этимология–1976, 99–100). Параўн. таксама рус. наўг. пища ’густы лес’, тшфра ’гушчар, зараснік’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

stick out

а) тырчэ́ць; вытырка́цца, выдава́цца; быць на віду́

б) informal цярплі́ва перано́сіць да са́мага канца́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Торч ’сабраныя разам няструганыя доўгія дошкі’ (Нас.). Як і ўкр. торч ’агароджа з вертыкальна прымацаваных кіёў’, торчи́на ’адна палка ў агароджы’, адносіцца да прасл. *tъr̥četi/*stъr̥četi ’вытыркацца, тырчаць’, параўн. тарчма́, то́рчма, гл. Менш верагодны зваротны дэрыват ад тарчыца ’дошка’ (гл.) з фармальным пераўтварэннем (о < а пад націскам) і набыццём значэння зборнасці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)