вышмы́кваць

‘вывальвацца, выпадаць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вышмы́кваю вышмы́кваем
2-я ас. вышмы́кваеш вышмы́кваеце
3-я ас. вышмы́квае вышмы́кваюць
Прошлы час
м. вышмы́кваў вышмы́квалі
ж. вышмы́квала
н. вышмы́квала
Загадны лад
2-я ас. вышмы́квай вышмы́квайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вышмы́кваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выва́львацца

‘выпадаць, падаць з чаго-н.’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выва́льваюся выва́льваемся
2-я ас. выва́льваешся выва́льваецеся
3-я ас. выва́льваецца выва́льваюцца
Прошлы час
м. выва́льваўся выва́льваліся
ж. выва́львалася
н. выва́львалася
Загадны лад
2-я ас. выва́львайся выва́львайцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час выва́льваючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выпада́ть несов., в разн. знач. выпада́ць; см. вы́пасть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

hináusfallen

* vi выва́львацца, выпада́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пале́зці, -зу, -зеш, -зе; пале́з, -зла; пале́зь; зак.

1. Пачаць лезці (у 1, 3 і 7 знач.).

П. на дрэва.

Хлапчукі палезлі ў сад.

П. біцца.

П. ў кішэнь.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пачаць выпадаць (пра валасы, поўсць).

Валасы ўжо палезлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

befall [bɪˈfɔ:l] v. (befell, befallen) lit. здара́цца (з кім-н.), выпада́ць (на чыю-н. долю);

What befell him? Што з ім сталася?

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zutéil

j-m ~ wérden — выпада́ць на чыю́-н. до́лю

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прилуча́ться

1. здара́цца, выпада́ць;

2. прылуча́цца, трапля́цца; см. прилучи́ться;

3. страд. прылуча́цца, залуча́цца; см. прилуча́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ручы́ць, ручыць; незак., звыч. безас.

Разм. Удавацца, выпадаць, шчасціць. — Можна часцей у такія госці ездзіць, — пажартавала Галя. — Каб жа так кожны раз ручыла, — у тон ёй дадаў Адам. Дубоўка. — Ручыць жа катораму шчасліваму... Шынклер. Уся гаспадарка была на маіх руках і добра ручыла. Ядвігін Ш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сы́пацца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -плецца; сы́пся; незак.

1. Пра што-н. сыпкае, дробнае або пра многія прадметы: падаць, валіцца; асыпацца; ляцець, разлятацца ва ўсе бакі; выпадаць.

Са страхі сыплецца снег. 3 торбы сыплецца мука.

2. перан. Пра частыя гукі, словы: чуцца, распаўсюджвацца, гучаць.

Услед сыпаліся жарты.

3. Пра тканіну: разбурацца ў выніку выпадання нітак па абрэзаным краі (разм.).

4. перан. Імкліва ў спеху бегчы.

З узгорка сыпаліся дзеці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)