Тра-та-та́ ‘водгалас спеву, музыкі’ (маладз., Дзіц. фальклор), тратата́, тратата́м ‘тс’ (Ф. Багушэвіч), польск.tra‑ta‑ta ‘тс’, славац.tra‑ta‑ta ‘тс’, ‘водгалас стрэлаў з кулямёта’ і інш. Гукапераймальнае.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Náchklang
m -(e)s, -klänge во́дгалас, рэ́ха
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
во́дгаласкі, ‑аў; адз. водгаласак, ‑ску; м.
Разм. Тое, што і водгалас, водгук (у 1 знач.). Грукат дрывасекаў разлягаецца водгаласкамі па ваколіцы.Бядуля.Водгаласкі вайны чуліся на рэйдзе, дзе стаяў абпалены крэйсер ці браняносец.Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Náchhall
m -(e)s, -e во́дгалас, во́дгук; рэ́ха, во́дгулле
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
отголо́сокм.
1.прям., перен. (отзвук)во́дгалас, -су м.;
2.(эхо) во́дгулле, -лля ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Во́дклік ’водгалас’ (Др.-Падб., Яруш., КТС). Рус.о́тклік, славен.odklik, макед.кніжн.отклик. Да адклікнуцца (гл.) з суф. ‑ъ.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
resonance
[ˈrezənəns]
n.
1) во́дгалас, во́дгук -у m., во́дгульле n.
2) Phys. рэзана́нс -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Перагало́ссе (пірігалосься) ’адгалосак, водгалас’ (Юрч. СНЛ), рус.дыял.переголо́сье ’абгаворы, плёткі’, славен.preglâsje ’перагаласоўка галосных гукаў’. Да пера- і голас (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
odgłos, ~u
м.
1.водгалас, водгук, рэха, водгулле;
odgłos kroków — водгулле крокаў;
odgłos dzwonka — водгалас (водгук) званка;
2. погаласка, чутка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Во́дгул ’рэха’ (Пал.). Укр.ві́дгул ’тс’. Прэфіксальнае ўтварэнне ад гул (гл.) па ўзору водклік, водсвет і г. д. Во́дгулле ’водгалас’ (БРС), во́дгульля ’рэха’ (Бяльк.) ад водгул з суф. зборн. ‑ьje.