tambourine [ˌtæmbəˈri:n]n. mus. бу́бен, тамбуры́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bass drum [ˌbeɪsˈdrʌm] n. mus. басо́вы бу́бен, бараба́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

набараба́ніць

‘найграцца ў барабан (бубен); настукацца’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. набараба́ню набараба́нім
2-я ас. набараба́ніш набараба́ніце
3-я ас. набараба́ніць набараба́няць
Прошлы час
м. набараба́ніў набараба́нілі
ж. набараба́ніла
н. набараба́ніла
Загадны лад
2-я ас. набараба́нь набараба́ньце
Дзеепрыслоўе
прош. час набараба́ніўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

bass drum

басо́вы бу́бен, бараба́н

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Schéllentrommel

f -, -n бу́бен

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Бамбэ́нак ’бубен’. Запазычанне з польск. bębenek ’тс’ (памяншальная форма да bęben ’бубен’, слав. bǫbъnъ, bǫbьnъ, гл. бу́бен). Аб польскім слове гл. Слаўскі, 1, 31.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

drum​1 [drʌm] n.

1. бараба́н, бу́бен

2. бо́чка

3. anat. бараба́нная перапо́нка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бубні́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -ні́м, -ніце́, -ня́ць; незак., што і без дап. (разм.).

1. Біць у бубен, барабаніць.

2. перан. Гаварыць хутка, неразборліва, манатонна.

Б. сабе пад нос.

|| зак. прабубні́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -ні́м, -ніце́, -ня́ць (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Банбе́нак ’бубен, барабан; чалавек, што гучна гаворыць’ (мазыр., Г. А. Цыхун, вусн. паведамл.). Польск. bębenek (bęben ’бубен’; прасл. аснова bǫb‑). Параўн. бамбэ́нак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бу́бны ’дзеці’ (Клім.). Укр. дыял. (зах.) бу́бен ’непаслухмяны хлопчык’. Запазычанне з польск. bęben хлопчык, бутуз’ (ад bęben ’бубен’, можа, пад уплывам італ. bambino ’дзіця’). Брукнер, PF, 7, 171; Рудніцкі, 230.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)