бро́вка ж.

1. уменьш. бро́ўка, -кі ж., бро́ўца, -ца ср.;

2. (возвышенный край обочины, кювета, склона) бро́ўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

*Маргоўніца, морго́ўніца ’межавая броўка паміж загонамі’ (ТС). Да морг 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Весціна ’вестка, паведамленне’ (КТС, П. Броўка). Новаўтварэнне (ад весць і суф. ‑іна). Паводле аналогіі, да навіна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

brow [braʊ] n.

1. брыво́;

knit/bend the brows нахму́рыць бро́вы, нахму́рыцца; насу́піцца

2. poet. лоб, чало́

3. бро́ўка, беражо́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

За́браўка ’праём, паз у вушаку’ (Мат. Гом.). Рус. с.-урал. забро́вка ’паліца над акном ці дзвярмі’. За‑ + броўка ’карніз над дзвярмі’. Перанос націску на прэфікс вядомы ў паўд.-усх. бел. гаворках (параўн. за́балаць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Невіру́тнік ’паганец’ (Броўка). Да вірутнік ’разбойнік, злачынец’ (гл.), адмоўе не-, відаць, пад уплывам недавярак ’злыдзень, прахвост’ з ад’ідэацыяй да верыць, г. зн. ’той, каму цяжка давяраць’ або ’той, хто не верыць (у бога і г. д.)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вужла́к, ‑а, м.

Разм. Нарост на целе. Перасыпалі рукі Мазалёў вужлакі. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брыга́дніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да брыгаднік. Сем брыгадніц выйшлі ў карагодзе. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замарко́тнець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Стаць маркотным, замаркоціцца. Занудзіўся небарака, замаркотнела чало. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змяле́ць, ‑ее; зак.

Разм. Стаць мелкім; памялець, абмялець. Азярцо за некалькі дзён.. зусім змялела. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)