Verbum

анлайнавы слоўнік

безала́берный бязла́дны; (бестолковый) бесталко́вы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

безгало́віца

‘бесталковы чалавек; недаразвіты чалавек’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

беспу́тный бесталко́вы, шалапу́тны; (развратный) распу́сны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пустагало́вы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Бесталковы, безгаловы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

goofy

[ˈgu:fi]

adj.

дурнава́ты, бесталко́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

галаваця́пскі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Уласцівы галавацяпу; нядбайны, бесталковы. Галавацяпскія адносіны да працы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

niepojętny

няцямлівы, някемлівы; бесталковы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

стоўпатварэ́нне, -я, н.

Неразбярыха, мітусня, бесталковы шум пры зборышчы народу; стоўпішча.

У хаце цэлае с.

◊

Вавілонскае стоўпатварэнне — паводле біблейскай легенды — няўдалая спроба пабудаваць у Вавілоне вежу да неба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

raffish [ˈræfɪʃ] adj. бесталко́вы; шалапу́тны; вульга́рны;

a raffish young man малады́ распу́снік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бязла́дны, -ая, -ае.

1. Пазбаўлены парадку, хаатычны.

Б. натоўп.

2. У якім няма пэўнай сістэмы, паслядоўнасці, рытму; сумбурны.

Бязладная гаворка.

3. Бесталковы, неарганізаваны.

Б. чалавек.

|| наз. бязла́днасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)