безгало́віца
‘бесталковы чалавек; недаразвіты чалавек’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| безгало́віца | безгало́віцы | |
| безгало́віцы | безгало́віц | |
| безгало́віцы | безгало́віцам | |
| безгало́віцу | безгало́віц | |
| безгало́віцай безгало́віцаю |
безгало́віцамі | |
| безгало́віцы | безгало́віцах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)