оцепене́лый

1. (затёкший) здранцве́лы, аняме́лы, сшэ́рхлы;

2. (от ужаса) змярцве́лы, аняме́лы;

3. (от холода) адубе́лы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

oniemiały

анямелы, знямелы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адзеравяне́лы, -ая, -ае.

1. Які стаў цвёрдым, як дрэва, неадчувальным.

Адзеравянелыя ад холаду рукі.

2. перан. Анямелы, здранцвелы, нерухомы, застылы.

А. твар.

3. перан. Безуважны, абыякавы.

|| наз. адзеравяне́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

torpid

[ˈtɔrpəd]

adj.

аняме́лы, вя́лы, апаты́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

задзеравяне́лы і задзервяне́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які стаў цвёрдым, як дрэва; адзеравянелы. // Які страціў адчувальнасць; анямелы. Задзеравянелая нага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

онеме́лый

1. аняме́лы;

2. зняме́лы, заняме́лы, здранцве́лы, сшэ́рхлы; зацёкшы; см. онеме́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абамле́лы, ‑ая, ‑ае.

Які страціў прытомнасць. // Анямелы, здранцвелы. Абамлелы ад страху. □ Гуслі строіць [гусляр] свае, — струны звонка звіняць, Жменяй водзіць па іх абамлелай. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

онеме́вший прил.

1. аняме́лы;

2. зняме́лы, заняме́лы, здранцве́лы, сшэ́рхлы; зацёкшы; см. онеме́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закля́клы, ‑ая, ‑ае.

Абл. Анямелы, здранцвелы (пра рукі, ногі і пад.). Старшыня прысеў паміж Мікодымам і Параскаю, працягнуў чырвоныя закляклыя рукі да грубкі. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аняме́ласць ж.

1. онеме́лость;

2. оцепене́лость;

3. онеме́лость;

1-3 см. аняме́лы 1, 2, 4

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)