эпіцы́кл, ‑а, м.

У матэматыцы — акружнасць, цэнтр якой раўнамерна рухаецца па другой акружнасці.

[Ад грэч. épi — на, над, пры і kýklos — круг.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перы́метр

(гр. perimetron = круг, акружнасць)

сума даўжынь усіх старон многавугольніка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

окру́жность ж.

1. мат. акру́жнасць, -ці ж.;

2. (местность) навако́лле, -лля ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Kréisumfang

m -(e)s, -umfänge матэм. акру́жнасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

эпіцы́кл

(ад эпі- + цыкл)

мат. акружнасць, цэнтр якой раўнамерна рухаецца па другой акружнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

абыхо́д Наваколле, акруга; акружнасць мясцовая (Нас. АУ).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

адво́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Нічым не абмежаваны, вольны, што выконваецца паводле ўласнага жадання. Акружнасць адвольнага радыуса.

2. Які праводзіцца самавольна, паводле свайго ўласнага меркавання, капрызу. Адвольнае распараджэнне.

3. Непераканаўчы, бяздоказны, які не выклікаецца неабходнасцю, беспадстаўны. Адвольнае тлумачэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упіса́ць, -ішу́, -і́шаш, -і́ша; -ішы́; -і́саны; зак.

1. каго-што. Напісаць, унесці куды-н., напр., у спіс.

У. прапушчаныя словы.

У. даўжнікоў у запісную кніжку.

У. новую старонку ў гісторыю (перан., высок.).

2. што. У матэматыцы: начарціць адну фігуру ўнутры другой з захаваннем пэўных умоў.

У. трохвугольнік у акружнасць.

3. што. З апетытам з’есці (разм.).

У. булку.

|| незак. упі́сваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

опи́санный прич., прил. апі́саны, мног. паапі́сваны;

опи́санный многоуго́льник мат. апі́саны многавуго́льнік;

опи́санная окру́жность мат. апі́саная акру́жнасць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

circuit [ˈsɜ:kɪt] n.

1. tech. электры́чны ланцу́г;

short circuit каро́ткае замыка́нне

2. аб’е́зд

3. акру́жнасць

4. кругава́я пае́здка

5. акру́га (судовая);

circuit court акруго́вы суд

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)