эпіцы́кл, ‑а,
У матэматыцы — акружнасць, цэнтр якой раўнамерна рухаецца па другой акружнасці.
[Ад грэч. épi — на, над, пры і kýklos — круг.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эпіцы́кл, ‑а,
У матэматыцы — акружнасць, цэнтр якой раўнамерна рухаецца па другой акружнасці.
[Ад грэч. épi — на, над, пры і kýklos — круг.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)