акру́жнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. акру́жнасць акру́жнасці
Р. акру́жнасці акру́жнасцей
акру́жнасцяў
Д. акру́жнасці акру́жнасцям
В. акру́жнасць акру́жнасці
Т. акру́жнасцю акру́жнасцямі
М. акру́жнасці акру́жнасцях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

акру́жнасць, -і, ж.

1. У матэматыцы: замкнёная крывая, усе пункты якой роўна адцалены ад цэнтра.

2. Лінія вымярэння акруглых паверхняў і прадметаў.

А. шара.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акру́жнасць ж., мат. окру́жность

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акру́жнасць, ‑і, ж.

Замкнёная крывая лінія, усе пункты якой знаходзяцца на аднолькавая адлегласці ад цэнтра; лінія, якая абмяжоўвае плошчу круга; акружына. Даўжыня, акружнасці. Акружкасць зямнога шара. // Замкнёная лінія, якая праведзена вакол чаго‑н. акруглага і служыць для вымярэння таўшчыні, аб’ёму і пад. Акружнасць грудной клеткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акру́жына, -ы, ж.

Тое, што і акружнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акру́жына ж., см. акру́жнасць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акру́жына, ‑ы, ж.

Тое, што і акружнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпіцы́кл, ‑а, м.

У матэматыцы — акружнасць, цэнтр якой раўнамерна рухаецца па другой акружнасці.

[Ад грэч. épi — на, над, пры і kýklos — круг.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

окру́жность ж.

1. мат. акру́жнасць, -ці ж.;

2. (местность) навако́лле, -лля ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адво́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Нічым не абмежаваны, вольны, што выконваецца паводле ўласнага жадання. Акружнасць адвольнага радыуса.

2. Які праводзіцца самавольна, паводле свайго ўласнага меркавання, капрызу. Адвольнае распараджэнне.

3. Непераканаўчы, бяздоказны, які не выклікаецца неабходнасцю, беспадстаўны. Адвольнае тлумачэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)