одолева́ть несов.

1. (побеждать) адо́льваць, перамага́ць, асі́льваць;

2. перен. (завладевать, подчинять себе) адо́льваць, апано́ўваць;

меня одолева́ет сон мяне́ адо́львае сон;

3. перен. (овладевать) разг. адо́льваць, асі́льваць;

4. перен. (мучить, лишать покоя) апано́ўваць; му́чыць, заму́чваць;

ка́шель одолева́ет ка́шаль му́чыць (заму́чвае);

му́хи одолева́ют му́хі апано́ўваюць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bewältigen

vt (пера)адо́льваць; до́бра выко́нваць

2) перамага́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

übermánnen

vt адо́льваць, перамага́ць

der Zorn übermánnte ihn — ён раззлава́ўся

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

vanquish [ˈvæŋkwɪʃ] v. fml (in, at) перамага́ць; адо́льваць, асі́льваць;

vanquish the enemy разбі́ць во́рага;

vanquish a country пакары́ць краі́ну;

vanquish a temptation устая́ць пе́рад спаку́саю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

справля́ться​I несов.

1. (делать, исполнять что-л.) спраўля́цца;

2. (одолевать в борьбе) спраўля́цца, адо́льваць (каго, што); см. спра́виться​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

úmkriegen

vt разм.

1) адо́льваць, аду́жваць (каго-н.), спраўля́цца (з кім-н.)

2) угаво́рваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

переси́ливать несов.

1. (побеждать, преодолевать сопротивление физической силой) перасі́льваць; адо́льваць, аду́жваць;

2. (побеждать в борьбе, игре, споре и т. д.) перасі́льваць; перамага́ць; пераадо́льваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

overwhelm [ˌəʊvəˈwelm] v.

1. апано́ўваць (пра пачуцці, эмоцыі);

He was overwhelmed by grief. Ён быў ахоплены горам.

2. адо́льваць, перамага́ць, асі́льваць; разбіва́ць (ворага)

3. заліва́ць, затапля́ць; зава́льваць (таксама перан.);

overwhelm with requests закі́дваць про́сьбамі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Сі́ліць ‘прымушаць’ (Нас., Кас.), ‘адольваць, натужвацца’ (Сцяшк. Сл.), сі́ліцца ‘тужыцца, напружвацца’ (Сл. ПЗБ), сюды ж сі́лець ‘дужаць’ (Ян.), ст.-бел. силити ‘прымушаць’: питье жь закону не силѧть (Альтбаўэр). Вытворнае ад сі́ла (гл.), параўн. сілава́ць ‘сілком прымушаць рабіць’ (Ласт., Ян., ТС).

Сілі́ць 1 ‘падмацоўваць сілы ежай’, сілі́цца ‘падмацоўвацца ежай’ (Нас., Шымк. Собр.). Да сі́ла (гл.).

Сілі́ць 2 ‘душыць’, сі́ліцца ‘душыцца’, ‘вешацца’ (ТС). Да сіло́ ‘пятля’ (гл.), параўн. укр. сили́ти ‘завязваць вузлом’; развіццё семантыкі таксама пад уплывам сіла (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Паці́ра ’страта’ (чэрв., Сл. ПЗБ), кліч. пацёр ’страта парасят ад недагляду’ (Жыв. сл.). Утворана ад дзеяслова + паціраць, параўн. в.-дзв. паціраць ’згубіць’ (там жа), у якім ‑і‑ узнікла ў выніку рэдукцыі ‑е‑© рус. потерять, укр. теряти, ст.-рус. терлти ’разбураць, спусташаць’, потерпти ’загубіць, знішчыць’. У якасці роднасных слоў Фасмер (4, 50) прыводзіць серб.-ц.-слав. тѣряти ’праследаваць, праганяць, абвінавачваць, імкнуцца’, балг. терам ’ганю, падганяю’, славен. terati ’катаваць’, серб.-харв. Tjeparu ’забіваць’, чэш. ter: крканошск. ’рэз ствала ўпоперак’, poter ’малькі’, Апалонікі’, ’крухмаленне’, а таксама potre‑ti ’перамагчы, пабіць, адольваць, знішчыць’. Да церці, тру (гл.). Сюды ж карм. падранка ’згубленая рэч’ (Мат. Гом.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)