адшчыпа́ць

‘аддзяліць шчыпкамі што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адшчыпа́ю адшчыпа́ем
2-я ас. адшчыпа́еш адшчыпа́еце
3-я ас. адшчыпа́е адшчыпа́юць
Прошлы час
м. адшчыпа́ў адшчыпа́лі
ж. адшчыпа́ла
н. адшчыпа́ла
Загадны лад
2-я ас. адшчыпа́й адшчыпа́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час адшчыпа́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адмежава́ць, -мяжу́ю, -мяжу́еш, -мяжу́е; -мяжу́й; -межава́ны; зак., што.

1. Мяжуючы, аддзяліць.

А. участак.

2. перан. Аддзяліць, адасобіць адну з’яву ад другой.

|| незак. адмяжо́ўваць, -аю, -аеш, -ае; наз. адмяжо́ўванне, -я, н.

|| наз. адмежава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обосо́бить сов.

1. адасо́біць, аддзялі́ць;

2. грам. адасо́біць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адатну́ць

‘аддзяліць, забраць, выдаліць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адатну́ адатнё́м
2-я ас. адатне́ш адатняце́
3-я ас. адатне́ адатну́ць
Прошлы час
м. адатну́ў адатну́лі
ж. адатну́ла
н. адатну́ла
Загадны лад
2-я ас. адатні́ адатні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час адатну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

rail off

адгарадзі́ць, аддзялі́ць баля́самі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

odseparować

зак. аддзяліць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

аддзяўбці́, -дзяўбу́, -дзяўбе́ш, -дзяўбе́; -дзяўбём, -дзеўбяце́, -дзяўбу́ць; -дзёўб, -дзяўбла́, -ло́; -дзяўбі́; -дзяўба́ны; зак., што.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Дзеўбучы, аддзяліць дзюбай (пра птушак).

2. Аддзяліць дзяўбаннем.

А. кавалак лёду.

|| незак. аддзёўбваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неаддзе́льны, -ая, -ае.

Такі, якога нельга аддзяліць ад другога.

Неаддзельныя паняцці.

|| наз. неаддзе́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пааддзяля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; зак., каго-што.

Аддзяліць усіх, многіх або ўсё, многае.

П. сыноў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отъедини́ть сов. аддзялі́ць, мног. пааддзяля́ць, пааддзе́льваць, адлучы́ць, мног. паадлу́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)