halter [ˈhɔ:ltə] n. по́вад, павадо́к; абро́ць (прадмет вупражы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сы́рамяць, -і, ж., таксама зб.

Нядубленая скура (рагатай жывёлы, свіней, ласёў), якая ідзе на конскую збрую і розныя тэхнічныя вырабы.

|| прым. сырамя́тны, -ая, -ае.

Сырамятная аброць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вуздэ́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Частка вупражы — аброць з рамянёў з цуглямі, якая надзяваецца на галаву каню.

Раменная в.

|| прым. вуздэ́чкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

bridle

[ˈbraɪdəl]

1.

n.

вуздэ́чка, абро́ць f.

2.

v.t.

1) надзява́ць абро́ць (вуздэ́чку)

2) Figur. утаймо́ўваць, паўстрымо́ўваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вузда́ ж, вуздэ́чка ж гл аброць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

uzda

ж. вуздэчка, аброць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

недоу́здок м. ка́нтар, -ра м., абро́ць, -ці ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Во́браць ’аброць’ (БРС, КТС, Бір. Дзярж.), вобруць (Шат., КТС, Сцяшк. МГ, З нар. сл.). Гл. аброць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сырамя́тны сыромя́тный;

с. цэх — сыромя́тный цех;

~ная абро́ць — сыромя́тная узда́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

о́броть ж., обл. абро́ць, -ро́ці ж., ка́нтар, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)