аблі́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад аблічыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблі́к, ‑у, м.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. аблічыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблі́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. аблічваць — аблічыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урахава́ць

‘залічыць, аблічыць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ураху́ю ураху́ем
2-я ас. ураху́еш ураху́еце
3-я ас. ураху́е ураху́юць
Прошлы час
м. урахава́ў урахава́лі
ж. урахава́ла
н. урахава́ла
Загадны лад
2-я ас. ураху́й ураху́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час урахава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аблі́чаны

1. обсчи́танный;

2. разг. сосчи́танный;

1, 2 см. аблічы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абрахава́ць

‘падлічыць што-небудзь; аблічыць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абраху́ю абраху́ем
2-я ас. абраху́еш абраху́еце
3-я ас. абраху́е абраху́юць
Прошлы час
м. абрахава́ў абрахава́лі
ж. абрахава́ла
н. абрахава́ла
Загадны лад
2-я ас. абраху́й абраху́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час абрахава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

звіў, звіву, м.

Выгіб, звіліна. Дарогі, цёмныя дарогі! Вы так маўклівы, вы так строгі! Хто вас аблічыць? Хто вас змерыць? Хто вашы звівы ўсе праверыць? Колас. Таямнічымі звівамі беглі дарожкі праз гушчары да вёсак. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

work out

а) распрацава́ць (плян)

б) разьвяза́ць, вы́рашыць (зада́чу); аблічы́ць (кошт)

в) ужы́ць; вы́чарпаць (капа́льню)

г) практыкава́цца (фізы́чна), трэнірава́цца, займа́цца фізкульту́рай

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

аб..., прыстаўка (гл. а... ​1).

1. Ужываецца замест «а... ​1»: 1) перад галоснымі: абысці, абыграць, абымшыць, абумовіць, абучыць, абярнуцца; 2) у некаторых выпадках перад зычнымі: абняць, абдумаць, абвешаць, абвесці, абжаць.

2. Ужываецца ў некаторых выпадках нароўні з прыстаўкай «а... ​1» перад зычнай: абгарадзіць, абкарыць, абпаліць, абкантаваць, (параўн. агарадзіць, акарыць, апаліць, акантаваць).

3. Ужываецца для ўтварэння дзеясловаў са значэннем прычыніць страту каму‑н. у працэсе дзеяння: абважыць, абмераць, аблічыць, абхітрыць.

4. Ужываецца для ўтварэння дзеясловаў са значэннем не ўлічыць, абысці каго‑, што‑н. пры размеркаванні чаго‑н.: абдзяліць, абмінуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

betrügen

* vt

1) падма́нваць, ашу́кваць

sich ~ lássen* — даць сябе́ падману́ць [ашука́ць]

2) (um A) пазба́віць ашука́нствам (каго-н. чаго-н.)

j-n um zehn Rúbel ~ — аблічы́ць каго́-н. на дзе́сяць рублёў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)