Лы́кус ’п’яніца’ (Нас.). Да лыкаць (гл.). Аб суфіксе ‑ус гл. Сцяцко (Афікс. наз., 70).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Макрэць ’станавіцца мокрым, вільготным’ (ТСБМ, Нас.). Адпрыметнікавае ўтварэнне з суф. ‑ěti. Да мокры (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Во́та ’абяцанне’ (Нас.). Запазычанне з лац. votum ’тс’ праз польск. wota (Кюне, Poln., 115).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вужэць ’рабіцца вузкім’ (Нас.). Да вузкі (гл.) ад асновы кампаратыва *вуж‑ (параўн. рус. у́же).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́купка ’выкуп’ (Нас., Касп.). Рус. вы́купка ’тс’. Ад выкуп (гл.) з дапамогай суф. ‑ка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́парак ’выпаратак’ (Нас.). Польск. wyporek ’тс’. Да пароць (Брукнер, 639; Махэк₂, 571). Параўн. выпаратак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́пламеніць ’выпаліць, знішчыць’ (Гарэц.), вы́пломеніць ’тс’ (Нас.). Запазычанне з польск. wypłomienić ’тс’ (Цвяткоў, 60).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Выцмы́га ’прайдоха, прайдзісвет’ (Нас., Гарэц., Др.-Падб.). Ад выцмыгаць (гл. цмыгаць) ’выбегаць, вынюхаць, выцягаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вязьмо́ ’скрутак з саломы’ (Касп., Нас., Бяльк.). З *vęzьmo (да *vęzati ’вязаць’, суф. *‑ьmo).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вясе́льшы ’весялейшы’ (Нас., Сцяшк. МГ) — параўнальная ступень прыметніка вясёлы, утвораная пад уплывам польск. weselszy.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)