service

[ˈsɜ:rvəs]

1.

n.

1) слу́жба f.

to go into service — паступа́ць на слу́жбу

to be in someone’s service — быць на слу́жбе ў каго́

2) дапамо́га, паслу́га f.

the services of a doctor — ле́карская дапамо́га

3) вайско́вая слу́жба

active service — абавязко́вая вайско́вая слу́жба

4) прыбо́р -у m.

a tea service — гарба́тны прыбо́р

5) пада́ча (у тэ́нісе)

2.

adj.

службо́вы

service uniform — службо́вая фо́рма

•

- at your service

- church service

- of service

- services

- the civil service

- the services

- be of service

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

пост​1 назоўнік | мужчынскі род

  1. Асоба або група людзей, якія вядуць назіранне за чым-н. або ахоўваюць што-н.

    • Міліцэйскі п.

  2. Месца, пункт, адкуль вядзецца назіранне, дзе знаходзіцца ахова.

    • Баявы п.
    • Памерці на пасту (пераноснае значэнне: пры выкананні абавязкаў).

  3. Адказная пасада.

    • Заняць высокі п.

  4. Месца, у якім сканцэнтравана кіраванне рознымі тэхнічнымі сродкамі, сігналамі.

    • Цэнтральны п.

|| прыметнік: паставы.

  • Паставая будка.
  • Паставая служба.
  • Паставая ведамасць (службовы дакумент каравула).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

тя́га в разн. знач. ця́га, -гі ж.;

механи́ческая тя́га механі́чная ця́га;

электри́ческая тя́га электры́чная ця́га;

парова́я тя́га парава́я ця́га;

ко́нная тя́га ко́нная ця́га;

в печи́ си́льная тя́га у пе́чы мо́цная ця́га;

слу́жба тя́ги ж.-д. слу́жба ця́гі;

тя́га к нау́ке перен. ця́га да наву́кі;

◊

дать тя́гу даць ця́гу (дра́ла).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Náchrichtendienst

m -(e)s, -e

1) вайск. слу́жба су́вязі

2) тэлегра́фнае аге́нцтва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Lébensstellung

f -, -en грама́дскае стано́вішча; паса́да, слу́жба

gesícherte ~ — трыва́лае [мо́цнае, грунто́ўнае] стано́вішча

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

rǘckwärtig

a

1) за́дні; зваро́тны

2) вайск. тылавы́;

~e Díenste слу́жба ты́лу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Kommíss

m -es пагардл. вайско́вая слу́жба, салда́тчына

beim ~ sein — служы́ць у во́йску

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ахоўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які нясе ахову, прызначаны для аховы. Ахоўная служба. Ахоўная зона. Ахоўнае лесанасаджэнне.

2. Які засцерагае, служыць для аховы ад шкоднага ўплыву чаго‑н. Ахоўная маска. Ахоўныя акуляры.

3. Разм. Ахоўнай афарбоўкі. На ярусах увіхаліся людзі ў ахоўнага колеру пакалечаных шапках. Пестрак.

•••

Ахоўная афарбоўка гл. афарбоўка.

Ахоўная граната гл. грамата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кардонны 1, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кардону, прызначаны для вырабу яго; кардонавы. Кардонная папера. Кардонная фабрыка. // Зроблены з кардону. Кардонная скрынка. Кардонная папка. ▪ Тут жа, на канапе, таксама валяліся кнігі ў каленкоравых.. і кардонных вокладках. Карпаў.

кардонны 2, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кардона 2. Кардонныя вартавыя. Кардонная служба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рызыкоўны, ‑ая, ‑ае.

1. Звязаны з рызыкай, напоўнены рызыкай. Самая цяжкая ўсё-такі служба ў парашутыстаў-дэсантнікаў. Мужная, смелая. І рызыкоўная. Хомчанка. Доўнар ведаў, што яшчэ маладым інжынерам Пазняк пайшоў на рызыкоўную падпольную работу ў тыле ворага. Дуброўскі.

2. Непрыстойны, двухсэнсоўны. Нявеста сарамліва апускала вочы, калі п’яныя, аўдавелыя маладзіцы спявалі рызыкоўныя прыпеўкі. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)