служба назоўнік | жаночы род

  1. гл. служыць.

  2. адзіночны лік: Работа, заняткі служачага, а таксама месца такой работы і знаходжанне на ёй.

    • Ісці на службу.
  3. адзіночны лік: Выкананне воінскіх абавязкаў.

    • С. ў радах арміі.
  4. чаго або якая. Якая-н. спецыяльная галіна работы, заняткаў.

    • Медыцынская с.
    • С. сувязі.
    • С. надвор’я.
  5. У веруючых: правядзенне набажэнства.

    • У кафедральным саборы закончылася с.
    • Не ў службу, а ў дружбу (размоўнае) — не па абавязку, а па-сяброўску.

|| прыметнік: службовы.

  • С. абавязак.
  • Службовае памяшканне.
  • С. ўваход (для служачых).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

слу́жба ж., в разн. знач. слу́жба;

паступі́ць на ~бу — поступи́ть на слу́жбу;

вярну́цца са ~бы — верну́ться со слу́жбы;

вайско́вая с. — вое́нная слу́жба;

с. су́вязіслу́жба свя́зи;

с. ру́хуслу́жба движе́ния;

абавязко́вая с. — действи́тельная слу́жба;

паста́віць на ~бу — (чаму) поста́вить на слу́жбу (чему);

не ў ~бу, а ў дру́жбупогов. не в слу́жбу, а в дру́жбу;

дру́жба дру́жбай, а с. ~байпогов. дру́жба дру́жбой, а слу́жба слу́жбой

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

слу́жба в разн. знач. слу́жба, -бы ж.;

во́инская слу́жба во́інская слу́жба;

слу́жба свя́зи слу́жба су́вязі;

поступи́ть на слу́жбу паступі́ць на слу́жбу;

верну́ться со слу́жбы вярну́цца са слу́жбы;

не в слу́жбу, а в дру́жбу погов. не па слу́жбе, а па дру́жбе;

сослужи́ть слу́жбу (кому-л.) зрабі́ць паслу́гу (каму-небудзь), удружы́ць;

солда́т спит — слу́жба идёт погов. ку́хар спіць, а булён кіпі́ць; ба́бка спіць, а гусе́й пасе́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

служба, ‑ы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. служыць (у 1, 2, 4–6 знач.). Служба ў арміі. Служба машыны.

2. Работа, заняткі і абавязкі служачага, а таксама месца такой работы і знаходжанне на ёй. Асабліва вялікую пашану адчуў да.. [Захарыя] Іліко, калі даведаўся, што гэты чалавек умее кіраваць параходам, што гэта ягоная слуокба. Самуйлёнак. Трошкі пазней Леўка ўладзіўся ў Верамеевічах на нейкую казённую службу і ездзіў каравачнікам па вёсках. Сабаленка. І на службе і прыйшоўшы са службы Рыгор не расставаўся з кніжкаю. Гартны.

3. Выкананне воінскіх абавязкаў, пасада ваеннага, а таксама знаходжанне ў радах арміі, флоту. Кожны салдат лічыць свой род войск самым важным, а службу ў ім — самай цяжкай. Хомчанка. Развітаўся з салёнаю Службай марской, Месцам вахты працоўнай Стаў ціхі пакой. Жычка.

4. Галіна ваенных заняткаў, абавязкаў, а таксама сістэма ўстаноў у структуры арміі, якія іх абслугоўваюць. Служба сувязі. Медыцынская служба арміі. ▪ Камбрыгу было дваццаць пяць год. Кавалерыст, лейтэнант кадравай службы. Брыль.

5. Галіна вытворчасці, а таксама ўстанова, арганізацыя, якія займаюцца якім‑н. спецыяльным участкам работы. Служба надвор’я. Служба часу. ▪ Машыністаў, дзяжурных, саставіцеляў — усіх, найбольш звязаных са службай руху, эвакуіравалі, яшчэ калі не быў узарваны мост па Дняпры. Навуменка.

6. Правядзенне набажэнства. У царкве ідзе.. служба, а на вуліцы — незвычайная вясёласць, рогат, гукі і рытм новай песні. Каваль.

7. толькі мн. (службы, ‑аў). Уст. Падсобныя памяшканні, розныя пабудовы для гаспадарчых патрэб. Розныя гаспадарчыя службы — кухня, склады, кладоўкі, — усё гэта ўваходзіла ў бальнічную сядзібу. Лынькоў.

8. Уст. Абслуговы персанал; слугі. А палац у агнях, служба ўся ў кунтушах. Лужанін. Па сканчэнні «гутаркі» хатняя служба ўжо саджала пана .. ў брычку і побач паклала абкручаны ў палатніну кумпяк. Пестрак.

9. Уст. і разм. Зварот да ваеннаслужачага (звычайна салдата). [Драч:] А сам хто?.. Бародка можа і рабочага, а вусікі быццам а[ф]іцэравы... [Дашынскі:] Блытаеш ты нешта, служба. Губарэвіч.

•••

Інтэнданцкія служба — сістэма ўстаноў і прадпрыемстваў, якія ведаюць харчовым, рэчавым і грашовым забеспячэннем узброеных сіл.

Дружба дружбай, а служба службай гл. дружба.

Не ў службу, а ў дружбу; не па службе, а па дружбе — просьба зрабіць што‑н. для каго‑н. па дружбе, а не па службоваму абавязку.

Паставіць што на службу чаму гл. паставіць.

Саслужыць службу каму-чаму гл. саслужыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

служба

Том: 31, старонка: 441.

31-441_2626_%D0%A1%D0%BB%D1%83%D0%B6%D0%B1%D0%B0.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017, часткова)

Слу́жба ‘работа, заняткі; месца работы’, ‘богаслужэнне’, ‘выкананне воінскіх абавязкаў’ (ТСБМ, Нас., Ласт., Шат., Бяльк., Пятк. 2, Сцяшк., Сл. ПЗБ), ст.-бел. служба ‘выкананне воінскіх абавязкаў; прыгон, прымус; богаслужэнне, выкананне святарскіх абавязкаў’ (Сташайтэне, Абстр. лекс., 67–68). Параўн. укр., рус. слу́жба, стараж.-рус. служьба, польск. służba, серб.-харв. слу́жба, славен. služba, балг. слу́жба, макед. служба. Прасл. *služьba, утворана ад *služiti ‘служыць’ з суф. ‑ьb(a); гл. Слаўскі, SP, 1, 61; Махэк₂, 557.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

служыць дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Выконваць службу.

    • С. у навуковай установе.
    • С. у арміі.
  2. пераноснае значэнне, каму-чаму. Рабіць што-н. для каго-, чаго-н., быць адданым каму-, чаму-н. накіроўваць сваю дзейнасць на карысць чаго-н. (высокае).

    • С. народу.
    • С. мастацтву.
  3. Выконваць сваё прызначэнне, быць прыгодным для чаго-н.

    • Канапа служыць пасцеллю.
    • Здароўе яшчэ служыць.
  4. У веруючых: праводзіць набажэнства.

    • С. ютрань.
  5. Пра сабак: стаяць на задніх лапах.

    • Бялюсь, служы!

|| закончанае трыванне: паслужыць.

|| назоўнік: служба і служэнне.

|| прыметнік: службовы.

|| назоўнік: служба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

прэс-служба назоўнік | жаночы род

Аддзел збору і апрацоўкі інфармацыі па матэрыялах друку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

прэс-слу́жба спец., ср. пресс-слу́жба

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

пресс-слу́жба спец. прэс-слу́жба, род. прэс-слу́жбы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)