Асацыяцыя мастакоў рэвалюцыі, гл. Асацыяцыя мастакоў рэвалюцыйнай Расіі

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Надзельнае землеўладанне (у паслярэформеннай Расіі) 7/374—375

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

павы́тчык, ‑а, м.

Гіст. Службовая асоба канцылярыі, якая кіравала справаводствам у судзе ў Расіі 16–17 стст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бургамі́стр, ‑а, м.

Начальнік гарадской управы ў некаторых краінах Еўропы і ў 18–19 ст. у Расіі.

[Ням. Bürgermeister.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карні́лаўшчына, ‑ы, ж.

Контррэвалюцыйны мяцеж у Расіі ў жніўні 1917 г., на чале якога стаяў генерал Карнілаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

люстра́цыя, ‑і, ж.

У заходніх губернях царскай Расіі — перыядычнае апісанне дзяржаўных маёмасцей з мэтай вызначэння іх прыбытковасці.

[Польск. lustracja ад лац. lustrum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

граданача́льнік, ‑а, м.

У дарэвалюцыйнай Расіі — начальнік, які кіраваў граданачальніцтвам (у 1 знач.) і меў правы губернатара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пяцідзеся́тнік ​1,

гл. пяцідзесятнікі.

пяцідзеся́тнік ​2, ‑а, м.

Прагрэсіўны грамадскі дзеяч пяцідзесятых гадоў 19 ст. у Расіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́йтар, ‑а, м.

Гіст. Салдат кавалерыі ў Заходняй Еўропе 16–17 стст. і ў Расіі 17 ст.

[Ад ням. Reiter — коннік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сацыялі́ст-рэвалюцыяне́р, сацыяліста-рэвалюцыянера, м.

Член дробнабуржуазнай партыі, якая існавала ў Расіі ў 1901–1923 гг.; эсэр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)