граданача́льнік, ‑а, м.

У дарэвалюцыйнай Расіі — начальнік, які кіраваў граданачальніцтвам (у 1 знач.) і меў правы губернатара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)