Verbum

расія́нін, -а, мн. -я́не, -я́н, м.

1. Грамадзянін Расіі.

2. Жыхар Расіі.

|| ж. расія́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

іншаро́дзец, -дца, мн. -дцы, -дцаў, м.

У царскай Расіі: ураджэнец усходняй ускраіны Расіі, прадстаўнік адной з нацыянальных меншасцей, пераважна ўсходняй.

|| прым. іншаро́дніцкі, -ая, -ае.

прадвадзі́цельства, -а, н.

Званне, пасада прадвадзіцеля дваранства ў царскай Расіі.

усерасі́йскі, -ая, -ае.

Які мае адносіны да ўсёй Расіі.

У. з’езд.

феерве́ркер, -а, мн. -ы, -аў, м.

У царскай Расіі: унтэр-афіцэр артылерыі.

гарадавы́, -о́га, мн. -ы́я, -ы́х, м.

Ніжні чын гарадской паліцыі ў царскай Расіі.

рэкру́тчына, -ы, ж.

У Расіі з 1705 па 1874 г.: рэкруцкая воінская павіннасць.

славянафі́льства, -а, н.

У Расіі ў сярэдзіне 19 ст.: ідэйна-палітычная плынь, прадстаўнікі якой супрацьпастаўлялі гістарычны шлях развіцця Расіі развіццю краін Заходняй Еўропы і ідэалізавалі патрыярхальныя рысы рускага побыту і культуры.

|| прым. славянафі́льскі, -ая, -ае.

гла́сны, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

У дарэвалюцыйнай Расіі: член гарадской думы, гарадскі дэпутат.