це́ча, ‑ы, ж.

1. Пранікненне вадкасці цераз шчыліну, прабоіну. Калі .. [Юрка з дзяўчынаю] праплывалі пад мостам цераз Аку, лодка стукнулася аб бык і дала цечу. Карпаў.

2. Дзірка, прабоіна. Залатаць цечу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

то́чка

1. Забіты ў дно ракі кол, да якога прывязваецца рыбацкая лодка (Маз.).

2. Хады шашка, мышы пад зямлёй (Стол.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

hydroplane

[ˈhaɪdrəpleɪn]

n.

1) глі́сэр -а m. (хуткахо́дная мато́рная ло́дка)

2) гідрасамалёт, гідрапля́н -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Éiner

m -s, -

1) матэм. адзі́нка

2) спарт. адзіно́чка (лодка)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Jágd-U-Boot

n -(e)s, -e супрацьло́дачная падво́дная ло́дка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

уве́рх нареч., в разн. знач. вверх;

у. па рацэ́ — вверх по реке́;

на бе́разе ляжа́ла ло́дка, паве́рнутая ўверх дном — на берегу́ лежа́ла ло́дка, повёрнутая вверх дном;

◊ перавярну́ць усё ўверх дном — переверну́ть всё вверх дном

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

łódź

ж. лодка; шлюпка;

łódź podwodna — падводная лодка;

łódź ratunkowa — выратавальныя шлюпка;

łódź motorowa — маторная лодка; маторка;

łódź żaglowa — паруснік;

płynąć łodzią (w łodzi) — плысці лодкай (у лодцы);

wsiadać do łodzi (na ~) — сядаць у лодку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

байда́ра, ‑ы, ж.

Абцягнутая шкурай промыславая лодка вялікай грузападымальнасці, якой карыстаюцца на Камчатцы і Алеуцкіх астравах. За акіянскім параходам плылі катэры, вельботы і звычайныя байдары, зробленыя з маржовых шкур. Бяганская.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падло́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Разм. Падводная лодка. Гэта будзе кароткі, ды сумны расказ... Не вярнулася ў гавань падлодка. На вайне такое бывала не раз. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кунга́с

(карэйск. kungas)

вялікая лодка без палубы (грабная або парусная), якая пашырана на Далёкім Усходзе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)