смо́лены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад смаліць 1.
2. у знач. прым. Апрацаваны смалой, насычаны ёй. Смоленая бочка. Смоленая лодка. Смолены канат.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)