зачапі́ць, -чаплю́, -чэ́піш, -чэ́піць; -чэ́плены; зак., каго-што.
1. Захапіць, паддзець, каб прыцягнуць да сябе або злучыць з чым-н.
З. вядро на крук.
З. бервяно бусаком.
2. Выпадкова закрануць пры руху.
З. воссю за вугал.
3. перан. Усхваляваць, абудзіць якое-н. пачуццё; зняважыць чые-н. пачуцці.
З. за жывое.
З. самалюбства.
4. Пачаць гаворку з кім-н., сказаць каму-н. што-н.; закрануць у размове што-н.
Я не рада, што яе зачапіла.
З. дзяўчыну ў гаворцы.
|| незак. зачэ́пліваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
зблы́таць сов., в разн. знач. спу́тать; (принять одно за другое — ещё) перепу́тать, смеша́ть;
з. пра́жу — спу́тать пря́жу;
з. паня́цці — спу́тать (смеша́ть, перепу́тать) поня́тия;
з. ву́чня падка́зкай — спу́тать ученика́ подска́зкой;
◊ з. ка́рты — спу́тать (попу́тать) ка́рты
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
вы́нырнуць сов., прям., перен. вы́нырнуть;
плыве́ц ~нуў далёка ад бе́рага — плове́ц вы́нырнул далеко́ от бе́рега;
ме́сяц ~нуў з-за хмар — ме́сяц вы́нырнул из-за туч
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
закі́нуць сов.
1. (бросить куда-л. далеко или за что) забро́сить, заки́нуть; зашвырну́ть;
з. бог ве́дае куды́ — забро́сить бог зна́ет куда́;
дзе́ці ~нулі мяч за куст — де́ти забро́сили (заки́нули, зашвырну́ли) мяч за куст;
2. затеря́ть;
3. (придать другое положение) заки́нуть; (голову — ещё) запроки́нуть;
з. вінто́ўку за спі́ну — заки́нуть винто́вку за́ спину;
з. ру́кі наза́д — заки́нуть ру́ки наза́д;
4. (оставить без внимания) забро́сить, позабро́сить;
яна́ зусі́м ~нула сваі́х дзяце́й — она́ совсе́м забро́сила (позабро́сила) свои́х дете́й;
5. разг. (завезти, доставить куда-л.) забро́сить;
з. тава́р — забро́сить това́р;
з. разве́дчыка ў тыл во́рага — забро́сить разве́дчика в тыл врага́;
6. сде́лать упрёк;
◊ з. ву́ду — заки́нуть у́дочку;
з. і́скру (у душу́) — зарони́ть и́скру (в ду́шу);
з. сло́ва (сло́ўца) — замо́лвить сло́во (слове́чко)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
засе́дзецца, -джуся, -дзішся, -дзіцца; зак.
Прасядзець, прабыць надта доўга.
З. ў гасцях.
З. за работай.
◊
Заседзецца ў дзеўках (разм.) — не выйсці своечасова замуж.
|| незак. засе́джвацца, -аюся, -аешся, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
зло, зла, н.
1. Усё шкоднае, благое; проціл. дабро.
Рабіць з. каму-н. Адплаціць злом за дабро.
2. Бяда, няшчасце, непрыемнасць.
Знайсці віноўніка, што прычыніў такое з.
3. Прыкрасць, злосць (разм.).
З. ўзяло.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
вярста́, -ы́, ДМ -сце́, мн. вёрсты і (з ліч. 2, 3, 4) вярсты́, вёрст і -аў, ж.
1. Мера даўжыні, роўная 1,06 км.
Прайшоў з вярсту.
Вёска за дзесяць вёрст.
За вярсту ўбачыць што-н. (здалёк).
2. Дарожны слуп, які адзначае гэту меру (уст.).
|| прым. верставы́, -а́я, -о́е.
В. слуп.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
знябы́цца, -бу́дуся, -бу́дзешся, -бу́дзецца; -бы́ўся, знебыла́ся, -ло́ся; -бу́дзься; зак. (разм.).
Змарыцца, змучыцца.
З. за доўгую дарогу.
|| незак. знебыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
паадко́пваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.
Адкапаць адно за адным усё, многае або ўсіх, многіх.
П. рэчы з зямлі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
паадпо́рваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.
Адпароць адно за адным усё, многае ці ў многіх месцах.
П. падкладку з бакоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)