зайсці́, зайду́, зо́йдзеш, зо́йдзе; зайшо́ў, -шла́, -ло́; зайдзі́; зак.
1. Ідучы, мімаходам пабыць дзе-н., наведаць каго-н., наогул прыйсці да каго-н.
З. ў кантору.
З. да сябра.
Зайдзіце да мяне вечарам.
2. па каго-што і з інф. Прыйсці куды-н. па каго-, што-н., з якой-н. мэтай.
З. ў яслі па дзіця.
3. Падысці не прама, а збоку, у абход.
З. ад лесу.
З. з правага боку.
4. Ідучы, трапіць куды-н. далёка, за якую-н. мяжу.
З. ў тыл.
З. па горла ў ваду.
Сонца зайшло за хмары або сонца зайшло (г. зн. схавалася за гарызонтам). Гутарка зайшла за поўнач (перан.). Справа зайшла надта далёка (перан.: перайшла дазволеныя межы).
5. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Узнікнуць, пачацца (пра размову, гутарку).
Зайшла гаворка пра літаратуру.
6. Зрабіць ход, пайсці (пра гульні ў карты).
З. тузам (з туза).
7. у што. Заехаць, паглыбіцца.
Цвік зайшоў у сцяну па самую плешку.
|| незак. захо́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць.
|| наз. захо́д, -у, М -дзе, м.