ні́тка ~чыла з іго́лкі — ни́тка вы́скочила (вы́скользнула) из иго́лки;
3.разг. (выбежать) вы́скочить; вы́лететь;
саба́ка ~чыў з-пад бра́мы — соба́ка вы́скочила из-под воро́т;
4. (о прыще) вскочи́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
за́зубень, ‑бня, м.
1. Выступ, зуб на якім‑н. інструменце, прыладзе, дэталі машыны. Парка коней кружыла кола, зазубні якога чапляліся за адмысловую драўляную шасц[ярню].Сабаленка.
2.Абл. Рыбалоўны кручок. — А божачка ж мой, — залапатаў.. [Францкевіч], заграбаючы жменяю зазубні. — І падвойныя, і малыя, і вялікія. Во гэты на добрага шчупака.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́даліць адка́зы [пацяро́бкіі г. д.] etw. entsórgen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
фенако́д
(ад гр. phenaks, -akos = падманшчык + odus = зуб)
млекакормячая капытная жывёла з групы кандылятраў, знешне падобная на драпежніка, якая жыла ў палеагене.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
цыну́бель
(ням. Zahnhobel, ад Zahn = зуб + Hobel = гэбель)
гэбель з зубчастым лязом, які ўжываецца для нанясення шурпатасці на драўляныя часткі пры склейванні.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
tooth[tu:θ]n. (pl.teeth)
1.зуб;
I had a tooth out. Мне вырвалі зуб.
2. зубе́ц (пілы)
3. : а sweet tooth ласу́н; ласу́ха
♦
cut a tooth:She’s cutting teeth. У яе прарэзваюцца зубы;
fight to oth and nail змага́цца не на жыццё, а на смерць;
get one’s teeth into smth.infml го́рача бра́цца за што-н.;
in the teeth of smth. наперако́р чаму́-н.;
set smb.’s teeth on edge кі́даць каго́-н. у дры́жыкі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
прыбядня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак., каго-што.
Перамяншаць чые‑н. заслугі, вартасці, магчымасці і пад. — Ну, ты ўжо занадта прыбядняеш наш раён, — пакінуліся на Жэньку другія рабяты.Зуб.Тут [у крытычным аглядзе] правільна ацэнена сіла ўздзеяння «Адвечнай песні», не прыбядняе Багдановіч і змест яе, калі ставіць паэму ў адзін рад з «Жалейкай».Лойка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўно́чны1, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да поўначы 1; які знаходзіцца на поўначы, размешчаны на поўнач ад чаго‑н. Паўночны полюс. Паўночнае паўшар’е. Паўночны напрамак. Паўночнае лета. □ Там .. [Туравец] даведаўся, што штаб брыгады знаходзіцца непадалёк, у гэтым жа лесе, на паўночнай ўскраіне.Мележ.// Які дзьме з поўначы (пра вецер). На дварэ дзьмуў рэзкі паўночны вецер.Якімовіч.// Уласцівы поўначы, характэрны для поўначы 1 (у 1 знач.). Паўночная расліннасць.
•••
Паўночнае ззяннегл. ззянне.
Паўночны захадгл. захад.
Паўночны ўсходгл. усход.
паўно́чны2, ‑ая, ‑ае.
Які адносіцца да поўначы 2; які адбываецца, бывае ў поўнач. Я прачнуўся паўночнай парой. — Зуб на зуб не трапляе.Куляшоў.І якое можна суцяшэнне Ў паўночны час прыдумаць мне.Пысін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гало́дны, ‑ая, ‑ае.
1. Які адчувае голад, хоча есці; проціл. сыты, накормлены. Горш адчуваў сябе Пятро — бульба перасядала ў горле, хоць ён учора не вячэраў і быў галодны.Шамякін.Галоднай курыцы проса сніцца.Прымаўка.
2.узнач.наз.гало́дны, ‑ага, м.; гало́дная, ‑ай, ж.Сыты галоднаму не спагадае.З нар.
3. Выкліканы голадам. Галодная смерць.
4. Неўраджайны; бедны на прадукты харчавання. Галодны год. Галодны край. □ На гаду два Юр’і, ды абодва, дурні: увосень халодны, а вясной галодны.З нар.
5. Бедны, недастаткова (для задавальнення патрэбы ў ежы, у сродках жыцця). Галодны абед. Галодны заработак. □ Годзе трымаць на галодным пайку Рагулю, падласую, гнедую: Дарогу турнэпсу! Прастор бураку!Крапіва.
•••
На галодны зубгл.зуб.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мастаданаза́ўр
(н.-лац. mastodonsaurus, ад гр. mastos = сасок + odus, -ontos = зуб + sauros = яшчарка)
адзін з самых апошніх гіганцкіх лабірынтадонтаў, які жыў у трыясе.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)