Verbum

кало́ць², калю́, ко́леш, ко́ле; калі́; ко́латы; незак., што.

Рассякаць, здрабняць на часткі.

К. лёд.

К. дровы.

|| зак. раскало́ць, -калю́, -ко́леш, -ко́ле; -калі́; -ко́латы і пакало́ць, -калю́, -ко́леш, -ко́ле; -калі́; -ко́латы.

|| наз. ко́лка, -і, ДМ -лцы.

кало́ша, -ы, мн. -ы, -ло́ш, ж.

Частка штаноў, якая надзяваецца на адну нагу; калашына.

калумба́рый, -я, мн. -і, -яў, м. (спец.).

Месца, дзе пасля крэмацыі захоўваюцца урны з прахам.

калу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Цяжкая сякера для колкі дроў.

|| прым. калу́нны, -ая, -ае.

калупа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак. (разм.).

1. Капацца, корпацца ў чым-н., дастаючы што-н.

К. ў грудзе ламачча.

2. перан. Рабіць што-н. марудна і няўмела.

калупа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., што (разм.).

Падчэпліваючы чым-н., аддзяляць, аддзіраць што-н., рабіць у чым-н. паглыбленне.

К. зямлю.

|| аднакр. калупну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

калчада́н, -у, м.

Руда, якая складаецца пераважна з сярністых мінералаў.

Серны к.

Медны к.

|| прым. калчада́нны, -ая, -ае.

калча́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (гіст.).

Скураная або драўляная сумка, чахол для стрэл.

|| прым. калча́нны, -ая, -ае.

калы́м, -у, м.

1. У некаторых народаў Усходу: выкуп за нявесту.

2. перан. Пабочны заробак (разм.).

|| прым. калы́мны, -ая, -ае.

калыма́га, -і, ДМ -ма́зе, мн. -і, -ма́г, ж. (разм., іран.).

Пра нязграбныя калёсы, павозку, машыну.

|| прым. калыма́жны, -ая, -ае.