По́лішка ’папіхач’ (віл., Сл. ПЗБ). Калі тут не памылка — по́пішка ад папіхаць, экспр. суф. ‑ішк‑ (як запін — запішка), параўн. папі́шка ’штурханне ў дно вяслом’ (Касп.), то, хутчэй за ўсё, да лі́шак, лішка ’лішняе’, г. зн. ’непатрэбнае’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

друк ​1, ‑у, м.

1. Працэс вырабу друкаванай прадукцыі; друкаванне. Падрыхтаваць да друку рукапіс. Цэх каляровага друку. Кніга выйшла з друку. □ Міхась лічыцца сёння, на трэцяй змене, адказным за якасць друку. Брыль.

2. Друкаваныя літары, друкаваны тэкст; знешні выгляд, памер друкаванага тэксту. Уборысты друк. □ Адразу кідаецца ў вочы, што друк саматужны. Навуменка.

3. Галіна вытворчасці, якая вырабляе друкаваную прадукцыю; выдавецкая і друкарская справа. Работнікі друку. Органы друку.

4. Тое, што надрукавана, сукупнасць надрукаваных твораў. Перыядычны друк. Насценны друк. □ Пра Анатоля Аніхімоўскага яшчэ ніхто не пісаў, яго партрэта ніколі не было ў друку. Асіпенка. «А дні ідуць» — кніга, высока ацэненая друкам і па заслугах прынятая чытачом. Лужанін.

•••

Памылка друку гл. памылка.

[Ням. Druck.]

друк ​2, ‑а, м.

Разм. Сукаватая палка; тоўсты кій. Агародамі, нацянькі, беглі да нас, на расцяробы, мужчыны з друкамі. Сіняўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

impropriety

[,ɪmprəˈpraɪəti]

n., pl. -ties

1) неадпаве́днасьць f.

2) непрысто́йнасьць, непрысто́йныя паво́дзіны

3) няпра́вільны ўчы́нак; няпра́вільны вы́раз; памы́лка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

palpable

[ˈpælpəbəl]

adj.

1) відаво́чны, выра́зны, я́ўны

a palpable error — відаво́чная памы́лка

2) адчува́льны, зна́чны; які́ ўспрыма́ецца до́тыкам, во́бмацкам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Завы́ек ’патыліца’ (Нас.), завы́к (Касп.; форма завы́ск у Касп., відаць, памылка замест завы́ек). Рус. смал., цвяр., пск., калуж. завы́ек, польск. дыял. zawyjek ’тс’. Утворана ад выя ’шыя’ (гл.) з конфіксам за‑ек, магчыма, яшчэ ў ст.-рус.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Міну́ха ’пропуск пры сяўбе, касьбе’ (Мат. Гом., Ян.), міну́ха́, менюха́, мінюха́, мыню́ха ’памылка пры накіданні асновы і бёрда, калі прапушчана адна трысціначка’ (Уладз.; мазыр., петрык., Шатал.). Польск. ominucha ’тс’. Бел.-польск. ізал. (Фаліньска, 136). Да міну́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Verséhen

n -s, - памы́лка, недагля́д

aus ~ — памылко́ва, у вы́ніку недагля́ду [непаразуме́ння]

ein ~ erkénnen* — усвядо́міць [зразуме́ць] памы́лку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

*Во́рата 1 во́рото ’завеса, пятля для варот’ (Шушк.). Гл. вароты. Адносна марфалагічнага афармлення параўн. чэш. дыял. vráto (н. р. адз. л.) ’створка варот’.

Во́рата 2 ’памылка пры снаванні красён’ (Мат. Гом.). Да *вараціць, варочаць. У семантычных адносінах параўн. вобрацень ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Verféhlung

f -, -en про́мах, памы́лка

aus den ~en der Vergángenheit lérnen — вучы́цца на памы́лках міну́лага

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

lapse​1 [læps] n.

1. недарэ́чная памы́лка, не дагля́д, ля́псус;

a memory lapse права́л па́мяці;

a lapse of the tongue агаво́рка;

a lapse of the pen апі́ска

2. праме́жак ча́су

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)